Adabiyot ixlosmandi

- Masala umuman hal bolsin, keyin yana, albatta, 
ko'ramiz. Hozir men shahami yaxshilab bir tomosha 
qilmoqchiman.
- Bolmasa, mashinalardan birini beraylik, odam 
qo'shaylik! Adashib ketishingiz mumkin.
- Rahmat, do'stlar, buning hojati yo‘q. Manzilni, te- 
lefonni yozib olganman. 0 ‘zim topib boraman.
Mashinada otirgan boshqa mehmonlar ham gapga 
aralashishdi:
- Maksimichning shunaqa odati bor. Mayli, majbur 
qilmaylik.
Nihoyat, mashinalar karvoni jo ‘nab ketdi. Yengil 
kulrang pidjagini yechib, bilagiga tashlab olgan Mak­
simich sersoya yolkadan sekin o'tib ketayotgan Rozi- 
yaga qarab yurdi.
- O'rtoq gidrogeolog, bir daqiqaga mumkinmi?
Roziya to^tab, orqasiga o'girildi. Shunday motabar
mehmon, shunday salobatli odam nahotki Roziya tu- 
fayli beshta mashinani to'xtatib, tushib qolgan bolsa! 
Roziya bu taxminga ishongisi kelmay:
- Menmi? - dedi va bir qolining uchini kolcsiga 
qo'yib, beixtiyor o'zini ko'rsatdi. Uning ko'zlari hay- 
ratdan katta-katta ochilgan, lablari begona erkakdan 
cho'chiganday qimtilgan edi.
- Ha, otingizni bilmaganim uchun kasbingizni aytib 
chaqirdim, kechirasiz.
- Marhamat, - Roziya mehmonga sergaklanib qa­
rab turardi.
- Men mehmonlik huquqimdan foydalanib qolmoq- 
chiman. Sharqda «Mehmon otangdek aziz», der ekan- 
lar, to‘g‘rimi?

---

«Rinj»
Roziya mehmonning sochi oqarib qolgan chakka- 
lariga ko‘z tashladi-yu: «Haqiqatan, otam tengi odam 
ekan, nega cho'chiyman?» deya ichida o'zidan kuldi.
- Umuman, to‘g‘ri, - dedi.