Adabiyot ixlosmandi

jdnchiliklari-yu, buning sababchilaridan fig'oni chiqib
14 
________Pirimqul Qodirov 
^

---

j * * -  
> 
— ____________ *№nj» ______ (г-. 15
gapirgan bolar edi. Ammo hozir Maksimich boshlagan 
bahs ta’sirida buning aksini qildi:
- Eni yuz metrlik ko‘chalarimiz ham ko'payyapti, Il­
larion Maksimilianovich. Hozir iloji bo Isa sizni Do'stlik, 
Yangi 0 ‘zbekiston ko'chalariga olib borar edim. Lekin 
hozir u ko'chalar bitgan emas, tramvay borolmaydi. 
Nima qilaylik? Zilzila shunday bir ofat ekanki, oqibat- 
lari bir-ikki kunda tugamas ekan!
Maksimich Roziyaga tiqilib turib kuldi:
- Siz shahar rahbarlari bilan til biriktirib olganga 
o'xshaysiz.
- Ammo siz, - dedi Roziya ham kulimsirab, - bizdagi 
ba’zi bir «metro kerak emas» deb yurganlaming ta’si- 
riga tushib qolganga o'xshaysiz. Men eshitganvan, 
toshkentliklar orasida ham shunday odamlar bor.
- Ko'rmayapsizmi, men hech kimning ta’siriga 
tushmayin deb oddiy bir yolovchi bolib yuribman-ku.
Maksimichning shahar kezishdan maqsadi nima 
ekanligini Roziya endi tushunganday boldi.
Aftidan, boya mashinada yurgan mezbonlar Maksi­
michning ko‘nglini olishga haddan ortiq ko‘p harakat 
qilganlar, bu uni sergaklantirib qoVgan. U o‘z oldida 
turgan mas’ul topshiriqni vijdonan bajarish uchun 
Toshkentni «ichdan» mustaqil ko‘rgisi, uning transport 
muammosini astoydil his qilgisi kelgan. Roziya shuni 
o^lab, atrofiga ko‘z tashlab qo^di.
Ko'chalarda, bekatlarda daqiqa sajdn odam ko'pay- 
moqda edi.