Abdulla avloniy pandlar, hikoyalar, kitobidan

 

 

 

 

 

 

 

 

 

DIYONAT 

 

 

Diyonat  Alloh  huzurina  yaqin  qiladurgan  muqaddas  e'tiqoddurki,  olamda 

mundan suyukli narsa yo'qdur. 

 

Din va e'tiqodi salomat bo'lmagan kishilar haqni botildan, foydani zarardan, 

oqni qoradan, yaxshini yomondan ayira olmas, munday kishilardan na o'ziga va na 

boshqa kishilarga va na millatga tariqcha foyda yo'qdur. Din janobi Haq tarafidan 

bandalari  uchun  qurilmish  to'g'ri  yo'ldirki,  banda  dunyo  va  oxiratda  bu  yo'l  ila 

sohili  salomatga  chiqar.  Din  ulamolari  diniy  kitoblarda  Alloh  taologa  ibodat 

qilishni  yo'l  va  qoidalarini  bayon  qilmishlar.  Ibodat  iki  turli  bo'ladur.  Biri  tan 

ibodati,  ikinchi  ruh  ibodati.  Tan  ibodati  tahorat,  namoz,  ro'za,  zakot,  haj  kabi 

amallardurki,  bularning  har  birini  o'z  vaqtida  shariatga  muvofiq  ravishda  minnat 

qilmasdan,  riyo  qilmasdan  dilni  poklab,  niyatni  xolis  qilib,  shavq-u  zavq  ila  ado 

qilmoq  lozimdur.  Ruh  ibodati  qalb  ila  ado  qilinadurgan  ibodatdurki,  e'tiqodni 

mahkam,  dilni  pok  qilub,  Qur'on,  Hadis,  fiqh  kabi  diniy  kitoblar  o'qilganda  jon 

qulog'i  ila  tinglab  asarlanmakdur.  Bir  kishi  tan  ibodatini  qilub,  ruh  ibodatini 

qilmasa,  yo  ruh ibodatini  qilub, tan  ibodatini qilmasa  o'z  vazifasini  ado  qilmagan 

bo'ladur.  Aql  din  ila,  din  amal  ila,  amal  taqvo  ila  kamol  topar.  Din  insonlarning 

dilidan  saxovat,  marhamat,  shafqat,  ulfat,  muruvvat  eshiklarini  ochub,  saodat-u 

salomat  bo'stoniga  olib  borur.  Rasuli  akram  nabiyyi  muhtaram  sallallohu  alayhi 

vasallam afandimiz: «Allohni ko'z oldingda ko'rib turgandek ibodat qil, zeroki, san 

oni  ko'rmasang  ham,  albatta,  ul  sani  ko'radur,  nafsingni  o'lgan  hisob  et»,  - 

demishlar. 

 

 

 

 

 

Bayt  

 

 

 

Pok qilg'il dining(n)i, imoningni,  

 

 

Qui huva-r-rahmon omanno bih.  

 

 

Diningni yoqmasun havas zinhor,  

 

 

 

Va qino, rabbano, azoba-n-nor.