Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ.) – дўқ,пўписа. Абақламақ

ачурә (Хўж.) - очофат, мечкай, еб тўймас.
ашақ (Тўртк.С. бий) - ост, бирор нарсанинг пастки қисми. аш-овы (Тўртк., Бер.) - озиқ-овқат, ош-сув: йигит аш-овына ҳəммə нəрсəни совды, уйдә ҳечнәрсә қалмады (Бер.). a :л (Тўртк., С. бий) - қизил, қирмизи.
a : лөпкә (Тўртк., Бер., Манғ.) - мед. ўпка сили: чәгәвөрип ә: лөпеә боғаммисан диймәнав, мынча өскирәсән (Манғ.).
əббән/әббән I - пушта (қовун уруғи ташланган ер). . əббән//əббән - белкурак, дастасини маҳкамлаш учун қоқиладиган темир: авзынминән әббән қақма (Манғ.). əбгәр//əбигәр I (Xўж., Манғ.) - камбағал; жулдур кийинган одам. əбгәр//əбигәр II (Хўж., Манғ.) - сарсон, сарсон-саргардон, овора. əбгар III (Бер.) - бутунлай, обдон: бирэви йарым йаланғач, бирави әбгәр йаланғач әкән (Б. боз).
əвəлемен - бекинмачоқ (болалар ўйини): әваләмән-дувәләмән - болаларнинг яширинмачоқ ўйнаганда (чек ташлаш маъносида) айтадиган сажли жумланинr бош қисми: әваләмән-дувәләмән, қара қойнын саны минән, санқы ийттин қаны минән (Манғ.). əвəн - овсар, анқов, бефаҳм.
əвəрəк (Тўртк. С. бий) əрәбəк//әрәвәк (Xўж. Манғ. Бер.) әрәбек (Қўнғ) - эск, эгн. булоқи (бурун исирғаси).
əвəсə(Хўж., Манғ.) - əсә (Тўртк., С. бий) - бўлмаса, йўқса, акс ҳолда: тезроқ бар, әвәсә кеч қаласан (Манғ.); 2. ундай бўлса, у ҳолда, бундай бўлгач: әвэсә, мен кеттим (Хўж.); әвәсəне - бўлмаса нима, йўқса нима. əвəч - икки-уч ёшдаги қўйлар.
əвирмəк (Тўртк., С. бий) - совурмоқ, тозаламоқ.
әвмәс (Манғ. Бер, Тўртк) əвмəс/əвмәсәр (Хўж.) - сусткаш, ланж, тепса тебранмас, лапашанг.
əврақ (Қўнғ.) - арвоҳ.
əгирт (Бер., Тўртк.) - товуқнинг чала ташланган тухуми. əглəнмəе - кечикмок, кечга қолмоқ.
əдәвур/əйдәвир (Хўж., Бер., Қўнғ, Қ. чоқ) - 1. бирмунча, бир қадар, анча, унча-мунча: эйдәвир балық ушлап кепти (Қ. чоқ); 2. бир амаллаб, зўр-базўр, амал-тақал қилиб.
əдəн (Бер., Тўрт., Манғ., Хўж.) - пойгоҳ (уй, хонанинг эшик томонидаги қисми): эдəннəн тавылса, төрга өтмə (Манғ.); нəмәрттин төриннән мәртиннән мәрттин əдəни йахшы (Қ. чоқ).