Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ.) – дўқ,пўписа. Абақламақ

Арқаллық – тирқиш:арққаллықтын эки джағын арбанын эки аршына байлыймыз (Хўж.).
Арқашмақ (Бер., Тўртк.),- орқасига миндириб кўтармоқ:балаңды арқаштырып кет,мен уйдə бомыйман (Бер.).
Арна – анҳор,ката ариқ;Амударёдан сув оладиган ката канал.
Арнамоқ (Хўж.,Бер.) – атамоқ,бағишламоқ.
Арнапы – кичик,юмалоқ жийда:арнапы джигилдəкдəн улкəррақ (Бер.).
Артықмач – ортиқ,ортиқча:пыландан артықмачына мукапат берəди (Хўж.).
Арув (Хўж., Қўнғ., Қ.чоқ) – 1.чиройли,гўзал:Айдан арув,куннəн сулув (Қ.чоқ); 2.тоза,покиза:арув сақлар сув сени (Манғ.).
Архарғоч (Тўртк., Бер.)- боши ва пешонасида иккитадан шохи бўлган урушқоқ қўчқор.
Асыл-асыл – мед.ўзини-ўзи осиб ўлдириш касали.
Асымлық (Манғ., Хўж., Қўнғ.) – масаллиқ (гўшт).
Асқар – фолк.баланд:асқар тав – баланд тоғ:…асқар дегəни бийик тав дегəни,джазып қой.
Асмақ (Манғ.,Хўж.,Қўнғ.) – овқатга уннамоқ,овқат пиширмоқ: апа,қазан асып джибəрдим (Қ.чоқ).
Асма шорва – ёғ солмасдан гўшт ва пиёзни сувда қайнатиб пиширилган шўрва.
Астардеш (Тўртк.,С.бий) – пахтасиз тикилган чопон:астардеш гийип гəлвəди (С.бий).
Астыртын (Бер., Хўж., Қўнғ.) – яширинча,зимдан,махфий равишда.
Ата (Хўж., Қўнғ., Қ.чоқ) – 1.бобо:бизəр бувамызды ата деймиз,тувған атамызды əкə деймиз (Қ.чоқ); 2.катта ёшдаги эрларга ҳурмат билан мурожаат қилиш.
Атав – орол,оролча:қырқ гежə-гундуз атавда яшырынып отырған (У.боғ).
Атағыз (Тўртк.,С.бий) – атавуз//атавыз (Хўж.,Қўнғ., Бер., Манғ.) омбур:уйə:гирип,атағыз алып чық (С.бий).
Атақламақ (Бер.) ~ аташтырув (Хўж.) – этн.бешиккерти:яш вағында қулағын тишлəтип атақлап қояды (Б.боз.).
Аталық – эск.1.бегларбеги; 2.(Манғ.) мероб.
Атан – бақувват,бичилган туя.
Атанақ – катак:атанақ дəптар кəрəгеди (Манғ.).
Атанақламақ (Манғ.) – мавж урмоқ:сув атанақлап кетти.
Атанмақ – шуҳрат қозонмоқ:атанып юргəн мəргəн эдим (Б.боз.).