Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ.) – дўқ,пўписа. Абақламақ

атары (Ш. хон) - зоол. қизил ари.
аташдан (Хўж. Қўнғ. Манғ.) - ўчоқ олди (ўчоқнинг ғишт қўйиб сувалган, чўғ турадиган қисми).
aташкир (Манғ., Бер., Тўртк.) - оташкурак.
атыз - екин майдонининг пайкал: вой атызға эккəллəрим ғавача (Манғ.).қавын атыз - полиз.
атымөс — экин майдонининг паст-баландини текислаш. атйатақ (Манғ.) - отхона: атйатaқта нар туйəни сойдылар (Қ. бой). аткөник (Бер., Манғ.) - отбоқар: əкəм аткөник боп ишлийди (Манғ.). атқарын (Бер.) - қорни осилган, орқа томони кўтарилган қўй. атлав//атлавуч (Хўж, Бер., Қўнғ.) - пишкак.
атлама (Манғ.)- чатнаган белкуракнинг орқа томонига қоқилган тунука: уста, мынав белди атлама этип бер (Қ. бой). атламақ - сакрамоқ: шу йаптана : м атлыйалмыйсама?(Манғ.). атлык (Хўж.) - эваранинг боласи.
ахмал (Бер.) - бехабар: ахмал болмақ - бехабар қолмоқ. ача I — 1. икки нарсанинг бир-биридан ажралган жойи; 2. уча (мол шохининг ўртаси): сыйырдын ачасына урсан сути кəмәйәди (Қ. бой); 3. паншаха, айри тишларининг оралиғи.
ача II (Манғ.) - қўч.м. пешона: ачана йазылғаны шу чығар, балам; ачанда йоқ - шўр пешона.(Манғ.)
ачав (Манғ., Бер.) - оч қорин: ачавға ичəсəн,- деди доқтыр (Ж.тов). ачар - калит: Yйдин ачарын джоғатып қойған қошыйман (Хўж.). ачичәк - анат. ҳаром ичак (молнинг истеъмол қилинмайдиган ичаги). ачылышмақ I - кайфияти яхшиланмоқ, касалдан тузала бошламоқ ачылышмақ II- дилкашлик қилмоқ. Кўнгил очиб гапирмоқ; ўзини эркин ҳис этмоқ: ҳеч қысыммай ачылышып отырынлар (Бер.) ачымтыл//ачқылт//ачқылтым - нордонроқ, шўртангроқ, аччиғроқ: aрағ ичгəнсон сəл ачымтыл боғана : м билиммəй кетəди (Қ. бой). ачырқамақ (Хўж.) - оч қолмоқ.: дым ачырғап қалады. ачқыламақ - варақламақ: қытапты ачқылыйбергәнчə оқысан бомыйма?(Қ.чоқ).
ач тылласур (Бер., Тўртк.) - жунининг таги оч жигарранг, учлари эса сомон рангли қоракўл тери.