Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ.) – дўқ,пўписа. Абақламақ

əнгап (Тўртк., Бер.) - ганч алебастр.
əндәртап (Манғ.) - текис, бир текисда, расамати билан, бир меъёрда. əнджи (Хўж.) куч-қувват; эс-ҳуш: бизәрдә энди ҳеч әнджи қалмады.
əнтəр (Манғ.) - анқов, овсар, бефаросат. əңəк (Тўртк. С. бий) - ияк: әңәкимә бир урды (Ш. хон).
əңиз-тәңиз йыламақ (Бер.) - кўп ёш тўкиб, қаттиқ йиғламоқ.
әңилмәк (Тўртк., С. бий) - энгашмоқ, эгилмоқ: сәл әңил, тайақ йуттынмы? (С.бий).
əпәнәк I— белкурак дастасини банд этадиган мих тагига қўйилган тунука. əпəнəк II (Манғ.) - кўч. м. қовоқ; кўз: нахунамысан, əпәнəгиңни ачып қара (Қ.бой).
əпəнəк III — кўч. м. кичик ёшдаги бола: мынав әпәнәктити қара, хут кəттә адамдай боп қарабатыр (Манғ.).
əпəнəелемее - пайпаслаб юрмоқ.
əпəнәк пулы (Xўж., Манғ.)- эсе. ариқ қазишда белкурак ҳисобига олинадиган солиқ: əпəнeк пулы дегəн салғыттам төлийтуғын едие (Хўж.) əпкин (Тўртк., Бер.) - шабада: бир əпкинəм йоқ (Ш. хон). əпкун (Тўртк., С. бий) - наридан-бери, пала-партиш, хўжа кўрсинга: йахшылап узəт, меннəн кеткəнчə, ийəсинə йеткəнча деп, əплəмə этмə (Манғ.). əппəрмəк (Тўртк., С. бий) —олиб бермоқ: урадан гәшир әппәрин, палав əтджақман (Г. сун).
əпшәр (Хўж.) - афт-башара: тур джоқ бол, әпшәрин қурсын.
əрбəт (Тўртк., С. бий) - ёмон: хатыны әрбәт, бирдий еәнсә : йә гәлиб әрин йамаллыйды (Ш. хон).
арвана (Тўртк., Бер.) - икки ўркачли урғочи туя.
әргәнәк (Тўртк., Бер.) - тўсиқ, ғов. .
әри - ё, ёки: баласи йаман, әри воқымыйды, әти ишләмийди (Қ. бой). әрикгүл (Тўртк.) қ. ақгул.
әрин (Тўртк.. С. бий) -лаб: әрни қымыл-қымыл әтади, сөллийалмыйды (Тўрт) әркач (Тўртк., С. бий.) - така, серка.
әсвак (Тўртк, С. бий) - әспәк (Бер.. Манғ., Хўж.) - 1. суғориладиган ерларга сув тақсимлаш тартиби; 2. ариқ охиригача борган озроқ сув
әсираси (Хўж.) - асосан: өзини бәләдә урмас, әсираси бағаларына қыйын.