Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ) – дўқ,пўписа. Абақламақ

қалта – карман: талтаŋла, ақчаŋ барма қалтаŋда? (Хўж.)
қалтаман – киссавур, ўғри: воныŋ атасы қалтаман.
қамачав – қамал; қамачавда қалғандада йарып чыққанмыз (Бер.)
қамчылық (Манғ., Бер.) – от, туя, эшак каби ҳайвонларнинг ўнг томони.
қаналаш (Хўж.) – жигарбанд: бавурлаш, қаналаш ағайынмыс.
қанғымақ // қанғымақ – тентираб юрмоқ, бекорга санқиб юрмоқ.
қандар – қотил: во қандардан, қан орнына қан ал (Б.боз).
қанджыға//қанджырға – 1.бўктарги (эгар устидаги у-бу нарса боғлаш учун қўлланиладиган ип); 2.эгар устидаги ёстиқни боғлайдиган қайиш, тасма.
Қаŋшамақ (Туртк. С. Бий) – ғингшимоқ.
Қапан (Туртк. С. Бий) – қ. Кѳпәк I.
Қапәләмин тапмақ (Манғ.) – онгсиз, еътибор бермай турган пайтини топмоқ: қапәләмин тавып бир басты (К. Бой.)
Қапы- эшик қапыны йап (Бер.); турдым қапыŋны сыйпалап (Манғ.).
Қапышмақ – ёпишмоқ, чаплашиб кетмоқ: қапышып қалған (Бер.).
Қапчық – хамён: қапчықны базарда алдырып қойдым(Бер.).
Қапшырма (Бер.) ~ қопшырма (Тўртк.) кастрюлька.
Қапшырмақ (Тўртк. С. бий) – бирлаштирмоқ (бирлаштириб тиқмоқ)
Қарағазан (Манғ. Хўж .) – қаттиқ совуқ
Қараджылым (Манғ.) – балиқ овлайдиган катта тўр (6-7 одам ушлаб юрадиган тўр) .
Қаракѳрдим – кўзга кўринар– кўринмас (жой).
Қарақ//қарақарға (Манғ.) ~ қарахал (Тўртк.) –қарға (карта ўйинида).
Қарақ//қаратқы – қўриқчи (латта-путтадан ясалган қўриқчи).
Қарақан – захар-заққум: джым отыр, авқатты қарақан этмэ (Манғ).
Қарақаптал – вет. қорамол мушагидаги шиш касаллиги.
Қарақат – вет. қўй териси устидаги тугмадек ,қаттиқ яра.
Қаракумурсқа I – зоол. қора чумоли.
Қаракумурсқа II – (Хўж. Қўнғ.) – кўч.м. пилла қуртининг инкубациядан чиққандан кейинги даври.
Қаракумурсқа III – кўч. м. Жуда кўп,сон саноқсиз.