Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ) – дўқ,пўписа. Абақламақ

кѳшəгəнə (Бер., Манғ.) – этн. 1.гўшанга; 2.келин келадиган арава устига қурилган гўшанга.
кѳшəк//кѳшəлəк – бўта, бўталоқ.
күвичѳп (Тўртв.С.бий ) - қориғич. (қув қориғич)
күдə (Хўж., Қўнғ.) ~ күди (Бер., Манғ.) қ. гуди.
күджи (Бер., Туртк.) – хотинлар этигининг қўнжидаги безак.
күдүн (Ш. хон) – мед. йўтал: ахшам вилəн кудун урып чықды.
күзəми I (Туртк., Бер.)~ күзəмик (Манғ., Хўж.) – кеч кузда туғилган қўзичоқ.
күзəми I I – кузги жун (қўйлардан қирқиб олинган кузги жун).
күзəмəк (Бер.) – ярим ёшдан ошган тойнинг ёл-қуйруғидан кесмоқ.
күйəк – 1. Кузда қўй, эчкиларни қочиртиришдан сақлаш учун қўчқор ва такалар белига боғланадиган хивич парчаси; 2. Қўй ва эчкилар елинига боғланадиган латта халтача.
күйгəлəк//күйгəнəк (Манғ., Бер.) ~күйинчəк (Хўж.) -1.сержаҳл, сал нарсага аччиғланадиган ; 2.куйинчак; раҳмдил, ҳамдард; 3.шошқалоқ, шошма- шошар, ҳовлиқма.
күйəзли (Хўж.) – жуда яхши : күйəзли джер – экин экишга жуда яхши тайёрланган ер.
күйзəмəк (Бер., Манғ.) – донни ўғирда туйиб тозаламоқ.
күйик-күйүк – қайғу, дард, алам.
күйрəмəк – (Бер., Хўж., Қўнғ) – қовжирамоқ, сўлмоқ, шалпаймоқ.
күлли//күллий – ҳамма, барча, буткул.
күлрəŋ бағана (Тўртк.) – гул учлари оқиш, таги кўкиш ширози тери.
күлталқан – нес-нобуд, тор-мор; күлталқан қылмақ - нес-нобуд қилмоқ.
күлтə - 1.боғ (пичан, хас-чўп ва б.) : 2. Бир боғлам қуруқ беда.
күлчин//күлчүн (Хўж., Манғ.) – 1.кўйлакнинг қўлтиқ остига учбурчак шаклида қўйиладиган чит; 2.гулчин
күнаша – кун ора; күнаша кеп турады
күнəк (Манғ.) – майда, кичик.
күнəлтмəк (Хўж.) ~ күнѳтмəк (Манғ.) – кун кечирмоқ.
күндə - эск. Омоч: тырақтыр кесə, күндə челдə қыйшайар (Б.том).
күнқатма (Бер.) – ниҳоят даражада иссиқ.