Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ) – дўқ,пўписа. Абақламақ

Ақлав (Тўртк.,С.бий.) – бўйинтириқ.
Ақлама (Хўж.,Қўнғ.) – оқ жўхори:атқа ақлама бер (Қўнғ.).
Ақлық I – этн. 1.тўй маросимларда бериладиган оқ чит парчаси; 2.пойгага юбориладиган отлар бўйнига боғланадиган чит.
Ақлық II (Қўнғ.) ~ақтық (Манғ., Бер., Хўж., Қўнғ.) ~ ахтық (Тўртк., Ш.хон.) – набира.
Ақлық III– қ.ақ.
Ақлық-джавлық//ақлық-шавлық (Қўнғ.) ~ақтық-чавлық (Бер.,Манғ., Хўж.) ~ахтық – чувлық (Тўрт., С.бий.) – невара-чевара
Ақма – мед.йиринг оқиши (ярадан,қулоқдан йиринг оқиб туриши).
Ақнават – ёзги нав қовун;ранги оқ (оқимтир-сарғиш),пўчоғи тўрсиз,юпқа;шакли узунчоқ,ширин қовун.
Ақра (Тўртк., Бер., Хўж.) ~ахыра (Қ.бой) – эск.чуқур ариқ тагидан олинган тупроқни бошқа бир кишининг яна ҳам юқорига ирғитиши учун ариқ қирғоғи ўртасига қилинган йўл,текис жой (унда юриш,қадам қўйиб туриш мумкин).
Ақрап//ахрап – эск.ақраб (октабр ойи) : ақрапта сувығ урмаса,ахрəттə :м сувығ урмыйды (Манғ.).
Ақрын (Бер.) – аста-секин: ишти ақрын ишлийвəрəсəн (Шимом.).
ақсақпəргəр (Манғ.) – эск.циркул: қаŋылтырды ақсақпəргəр минəн ѳлчəп кəсатуғын эдик.
Ақсу : р (Тўртк.) ~ ахсур (Бер.) – гулининг таги қора,усти оқиш қоракўл тери.
Ақтаба (Манғ.) – шўр,аччиқ.
Ақтақыр – экин экилмаган тақир (ер).
Ақтанав (Бер.) – тумшуғИ оқ рангли мол;тумшуғи оқ от.
Ақтумшуқ//ахтымшық (Хўж.) – 1.етти-саккиз яшар қўй; 2.қариган мол.
Ал (Бер., Ман., Хўж.) – ҳа;хўш;ал,əвəсə мен кеттим (Манғ.).
Алабə : р (Хўж.) – эрта баҳор: алабə : рдə əккəнимиз кѳгəрмəди.
Ала вағырды – ғала-ғовур,вағир-вуғур.
Алагулук – вет.туяларнинг ёппасига қирилиб кетадиган касаллиги
Алағай-булағай (Тўртк.) – аралаш-қуралаш.
Алағайым II– беғам,бепарво;содда:дм алағайым əкəнсəн (Манғ.).
Алағайым II – тўс-тўполон: ҳəммə джақ алағайым болды қалды (Хўж.).