Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ) – дўқ,пўписа. Абақламақ

Айақлашмақ II – жой торлигида бошни қарама-қарши томонларга қўйиб бирга ётмоқ:күндүзи таяқлашар,кечəси айақлашар (Манғ.).
Айақ салма – насос ёрдамисиз ўзи оқиб келадиган ариқча.
Айақ салмақ – пишиб етилган маҳсулотнинг йиғиб-териб олинишини бошлаб юбормоқ.
Айақ сув – дарё,анҳор ёки каналдан оқиб келадиган сув.
Айбағар (Қўнғ.) – кунгабоқар.
Айбана пулы – эск.ариқ қазишда нормани бажармаган қишлоқ (овул) қазувчилардан олинадиган пул солиғи:қазувда авлымыз кѳп айбана пулы тѳлəгəн (Хўж.).
Айбықаддам (Хўж.) – эск.уятсиз,беор,ҳаёсиз:айбықаддам адамлар кѳбəйсə дунйа бузулады.
Айғыр джер (Хўж.,Қўнғ.) – кўч.м. жуда яхши ер: айғыр джер – джердиŋ маŋлайы (Қўнғ.).
Айғырламақ (Бер.) – қоракўл терига дастлабки ишлов бермоқ: қозы тери ғайыр чəгəдə айғырланады (Б.боз.).
Айғыр тишлəгəн (Бер., Тўртк.) – уч ёшга тўлган урғочи той.
Айғырча (Хўж., Қўнғ., Манғ.,) – кўч.м.шўх,ёш йигит,ёш ўғил бола.
Айдын – қамиш ўсган кўлдаги очиқ (қамиш бўлмаган),жуда чуқур жой.
Айық – хушёр,спиртли ичимликдан ичмаган ёки ичса ҳам маст бўлмаган (одам):айықмысан,мəсмисəн? – ҳели айықман,берəвѳр (Қ.бой.); айық йер – экилиб турган,суғорилган ер.
Айылмақ – 1.спиртли ичимлик ичгандан кейин ўзига келмоқ,хушёр бўлмоқ:ахшам кѳп боған əкəн,бүгүн айылдым (Қ.бой); 2.тузалмоқ,соғаймоқ.
Айырмақ – 1.ёрмоқ,бүгүн мынав вотылларды айырамыз (Ж.тов); 2.ажратмоқ:қатын айырув аŋсат иш əмəс (Хўж.).
Айыш (Тўртк.) – озодлик;ёруғлик:сəн мəни айыша чықардыŋ… дəпти.
Айқыллы- уйқулы – айқаш-уйқаш;бəрисин айқылы-уйқылы этип йибəрдиŋ (Қ.бой.); 2.катак-катак.
Айламма//айналма – кўч.м. гирдоб:айламмада айланныйдав кəмəŋиз (Манғ).
Аймақ – жазоламоқ,урмоқ,қаттиқ саваламоқ.
Айна – 1.дераза:айнаны ачып қойыŋ (Бер.); 2.кўзгу.
Айнағап (Хўж., Қўнғ.) – эск.кўзгу,тароқ соладиган халтача.
Айнағы (Бер.) ~ анйағы (Манғ., Хўж.) – нариги томони.