A zeki veliDÎ togan bugünkü TÜRKİLİ (TÜRKİstan) ve yakın

^r-er\î unsurlarıyla karışıp onlarla birlikte göçebelere karşı, diyelim ki, «Yataq Tatar» yahut «Yataq Kıpçak» ^,s) unsurunu teşkil etmeğe baş­lamışlardır. «Tatar» adı işte ozaman «Özbek» adından daha geniş bir mâna almış; «Özbek» adı ise sonradan Özbek, Nogay, Kazak ve Baş­kurt cemiyetlerine ayrılmış olduklarını gördüğümüz Tatar ve Kıpçak'­ların göçebe aristokrasisine ad olmuştur. Bununla beraber «Tatar» ke­limesi eski mânasını bilfiil kaybetmekle beraber, halk dilinde «Elin Ta­tarı», yani «Elin asilzadeleri» demek mânasında kullanılmakta devam etmiştir. Bununla beraber moğollar çağında ticaret Tatar (bilhassa Moğol ve Uygur) «ortak» şirketleri elinde bulunduğundan «tatar» tâ­biri «tüccar» mânasında da kullanılmıştır. Özbek heyeti 1 4-1 5 inci asır­larda bu sem şeklinde, yani Coçı Ulusunun Tatar ve Kıpçak boyları ha­litasından ibaret göçebe hâkim askerî tabaka sıfatıyla teşekkül ettiğin­de, memlekette bu tabakaya dahil olmıyan kavimler mukabil tabaka teşkil etmişlerdir ki şunlardır:

1. 
   — Kıpçak Bozkırının eski medenî kavimleri olan, Astarkhan ve Saray tarafındaki «As» 1ar; Orta Edilde «Bulgar-Kazan» Türkleri, Burta?. Mokşı (İslâm ve moğol kaynaklarında «Möks»), Kırım ta­raflarında «Tat» 1ar ve eski Hazarların döküntüleri, Batı Sibıryada İstek ve Ibır-Sıbır kavimleri.
   
2. 
   — Medenî hayata geçmiş 'olan Kıpçak ve Başkurtlar, ki bun­ların Ural taraflarındakilerine divan ve deftere mukayyet olmaları iti­bariyle «Tepter» (defter) denilmiştir.
   
3. 
   — Şimdiki Kazak ve Başkurtların vaktiyle Kıpçak Bozkırının