A n V a r c h o r iy e V

d eb h isob lan d i. A yniqsa, in so n qalbini p ok lo v ch i m eh n at fa o li-
yatning eng oliy shakli deb hisoblandi. Q albni p ok lovch i m ehnat,
y a ’ni M uqaddas kitoblarni o 'q ish yaratuvchanlik im koniyatlarini
vujudga keltiradi, deb tu sh un tirild i. In son ijod iy m eh n a tin in g
q ad r-q iym ati k undan-kunga ortib boraverdi. 
B osh q ach a qilib
aytganim izda, insonning faoliyati R enessans davrida eskilikka zarba
berish, eskilikni yakson qilish xarakteriga ega b o 'ld i. U n in g
yo rd am id a in so n nafaqat yer ishlariga oid eh tiy ojin i, balki o 'z -
o 'z in i h am o'zgartirdi.
Ilm -fan ga e ’tibor kuchaydi. A m aliyot bilan fan orasidagi c h e -
gara ham o'zgara boshladi. O'rta asr sharoitida amaliy-texnik faoliyat
bilan fan orasida m a ’lum bir chegara bo'lib, ular «san’at» va
«badiiy fantaziya», deb n om lanardi. R enessan s davrida, yuqorida
ta’kidlaganim izdek, xuddi o ‘sha chegara yo'qoldi. Injener va rassom
nafaqat qadim gi za m o n va o'rta asrga xo s s a n ’atkor, texnik,
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

balki ch in ak am ijodkor-yaratuvchi darajasiga k o ‘tarildi. Ijodkor
ta d q iq otch ilar X u d o to m o n id a n sod ir etilgan tabiat h od isa la -
rining ichki tu zilish id agi o ‘zaro aloqad orlik q onu n iyatlarini b i-
lishga intildilar. Fanda bunday h olatn i K epler, G aliley, Kavaleri
ijodida uchratam iz.
In son shaxsi t o ‘g ‘risidagi fik r-m u loh azalar R en essan s davrida
yanada yuksaklikka k o ‘tarila boshladi. E ndilikda inson shaxsining
qadr-q iym ati har to m o n la m a osh a b osh lad i. 0 ‘rta asrda m avjud
b o ‘lgan in son b ilan X u d o orasidagi ittifoq q a darz ketdi. Inson