А д а б и й портрет абдуғафур расулов озод шарафиддинов

уларда тадқиқотчинннг синчков тафаккуринн- 
гина эмас, санъаткорнинг қайноқ қалбини ҳис 
қиламиз. Улар ёзувчининг моҳир қўли билан 
ёзилган. Уларнинг ҳаммаси юксак дндли ку- 
затувчининг ўткир нигоҳн билан кўрилган 
ажойиб тафсилотларга бой»1. Шунга ўхшаш 
гапни О. Шарафиддинов мақолаларига ннсба- 
тан ҳам айтиш мумкнн.
Танқидчининг ўз услубига эга бўлнши — 
соз, поэзняни нозик ҳис этиши —■ аъло. Лекин 
мазкур белгилар танқидчидаги замопавийлик 
туйғуси билан уйғунлашса, нур устига нур 
* 
бўлади. Машҳур шонр Расул Ҳамзатов тан- 
қидчи Владимир Огнев ижоди ҳақида фикр 
юритар экан, «...у зинҳор ўз эстетик қобиғига 
« 
ўралашиб қолмайди, адабиётпинг халқ тақди- 
ри билан қондошлигнни чуқур ҳис қилган ҳол- 
да замон ва ҳаёт кенглигида эркин парвоз 
қиладн. Ижтимоий-тарихий муносабат унинг 
эстетик таҳлилини бойнтади»2, деган ҳақли
1 О , Ш а р а ф и д д и н о в. 
Истеъдод жилолари. 
Ғ. Ғулом номидаги Адабиёт ва санъат иашриёти, Тош- 
кент— 1979, 6 8 -бет.
2 Р а с у л Ҳ а м з а т о в . «Поэзия ҳақида этюдлар». 
«Известия» газетаси. 1978 йил, 17 февраль
34
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

хулосага келади. Санъаткордаги замонавийлик 
туйғуси кенг ва теран билим ҳамда ҳаёташ но- 
зик кузатишнинг ҳосиласидир. Озод Шарафид- 
динов ўзининг йирик тадқикотларидан бирини 
«Замон — қалб — поэзия» деб атади. Бошқача
, 
айтганда, танқидчн замонавийлмк нима деган 
мураккаб саволга ўз мақоласи билаи жавоб 
берди. Мақолани ўқисангиз, тарозининг бир 
палласига замон талабларини, янгича муноса-