29 январь — антон павлович чехов туғилган кун

“Огоҳлантириш” хати
1879 йилнинг 24 декабрида биринчи курс талабаси бўлган Чехов “Стрекоза” 
журналида “Олим қўшнига мактуб” ҳикояси ва “Романлар, қиссалар ва шунга 
ўхшаш асарларда энг кўп учрайдиган жиҳатлар” ҳажвиясини эълон қилдирди. Бу 
унинг нашрдаги биринчи чиқиши эди.
Шундан сўнг Чехов ҳикоялар, фельетонлар, жажжи ҳажвий асарлар ва “Қора 
талоқсиз одам” ҳамда бошқа вариантларни Антоша Чехонте тахаллуси билан ёки 
имзосиз чоп эттирди. Мазкур асарлар Москванинг “кичик матбуот“ нашрларида, 
“Будильник”, “Зритель” журналлари ва Петербургнинг “Оскольки”, “Стрекоза” 
юмористик ҳафтаномаларида эълон қилинди. Ёш адиб “Петербургская газета”, 
“Новое время” ва “Русские ведомости” билан ҳамкорлик қилди.
1882 йили Чехов “Шўхлик” номли биринчи тўпламини тайёрлади, бироқ цензура 
тўсқинлиги туфайли у чиқмай қолди. 1884 йили адибнинг “Мельпоменлар 
ҳикоялари” китоби нашр этилди.
1885 — 1886 йиллар Чеховнинг “беллетрист-миниатюрачи” — қисқа ва асосан 
мутойиба ҳикоялар муаллифи сифатидаги камол топиш даври ҳисобланади. 
Ўзининг айтишича, ўша пайтларда у ҳар куни бир саҳифадан ҳикоя ёзган. 
Замондошлари Чеховни шу жанрда қолади, деб ҳисоблашарди. 1986 йилнинг 
баҳорида адиб таниқли рус адабиётчиси Дмитрий Григоровичдан мактуб олади, 
у Чеховни истеъдодини “майда-чуйда”га сарфлаётганини танқид қилган эди. 

---

“Биз ўз давримизда очқагандек оч қолинг, ўйлаганларингизни меҳнат асосида 
рўёбга чиқариш учун таассуротларни асранг. Битта шундай меҳнат турли 
вақтларда газеталарга улоқтирилган юзлаб гўзал ҳикоялардан юз карра юқори 
баҳоланади”, — деб ёзганди Григорович. Алексей Суворин, Виктор Билибин ва 
Алексей 
Плешеевлар 
ҳам 
бу 
фикрга 
қўшилишди.
Чехов Григоровичнинг ўгитига амал қила бошлади. 1887 йилдан эътиборан у 
юмористик журналлар билан ҳамкорликни сусайтирди, “Будильник”ка асар 
юбормай қўйди. Ёзувчининг ҳикоялари ҳажми чўзилди ва жиддийлашди. Чехов 
билан юз берган яна бир ўзгариш шу эдики, адиб саёҳат қилишни хоҳлаб қолди. 
Ўша йили жанубга, қадрдон маскани, сўнг “Гоголь замини”, Кавказнинг Қримига 
йўл олди. Жанубга саёҳат у ерда ўтказган ёшлик хотираларини жонлантирди ва 
“Чўллар” учун манба ҳадя қилди. У биринчи қалин асарини “Северный восток” 
журналида чоп эттирди. Бу эса танқидчиларнинг аввалгига нисбатан “Чўллар”га 
кўпроқ эътибор қаратишларига сабаб бўлди.