20 kunda ota-onalarga ilhomlantiruvchi tavsiyalar

Har  doim  qilgan  ishingizdan  afsuslanishni  va  o’zingizni  kechirishni  biling.

Qulaylik  bilan  harkatlanishda  davom  eting,  lekin  qilishni  rejalashtirgan

ishlaringizni keyingi safar yaxshiroq bajarishga intiling!

---

Bolaga o’rgatishingiz mumkin bo’lgan eng muhim narsa bu o’zini sevishdir.

Umid qilamanki, men buni o’z farzandlarim uchun juda kech bo’lishidan oldin anglab

yetganman.  O’zini  sevish,  o’ziga  mehribonlik,  va  o’ziga  g’amxo’rlik  qilish  barcha

ko’nikmalarning asosidir. Pozitiv psixologiyada qilingan kashfiyotlar shuni isbotladiki -

biz  o’zimizni  tarbiya  qilmasak,  tom  manoda  tirik  bo’la  olmaymiz.  O’zingizning

hayotingizni  qadrlamasangiz,  hech  qachon  qalbingiz  tubiga  tusha  olmaysiz  va  u

yerdan boshqalar uchun mehr va muhabbat tortib chiqara olmaysiz. 

Ammo,  o’zini  sevish  sinfxonada  o’rganiladigan  dars  emas.  U  biz  tug’ilganimizdanoq

ong ostida turib o’z-o’zidan o’rgana boshlaydigan ko’nikmadir. Qayerda va qachon biz

o’zimizni  sevishni  o’rganamiz?  Ota-onamizning,  asosiy  tarbiyachilarimizning  va

bolaligimizdagi  boshqa  dominant  insonlarning  bizga  qilgan  munosabatlaridan

o’zimizga bo’lgan munosabat shakllana boradi. 

Har  bir  ona  kabi  men  ham  o’z  farzandlarimni  jonimdan  ortiq  ko’raman.  Biz  o’z

farzandlarimizni  yaxshi  ko’rganimiz  uchun,  ularga  o’zlarini  ham  yaxshi  ko’rishni

o’rgatishimiz  osonday  tuyulishi  mantiqiy,  albatta.  Lekin  bu  har  doim  ham  osonlikcha

amalga oshmaydi. Nega biz sevgimizni izhor qilishga qiynalamiz? Nega o’zini sevishni

o’rgatish shunchalik qiyin?

Muammoning  bir  qismi  bu  -  biz  farzandlarimizni  o’zimiz  tarbiyalanganday  tarbiya

qilishga urinishdir. Tan olamizmi-yo’qmi, biz yoshligimizdan o’z ong ostimizga ko’pgina

reaksiya  va  munosabatlarni  joylab  olishga  ulgurganmiz.  Va  biz  o’zimiz  ota-ona

bo’lganimizda,  har  xil  holatlarda  qo’llash  uchun  turli  reaksiyalarni  ong  ostimizdan

tayyorgina  tortib  chiqaramiz.  Biz  ba’zi  holatlarda  baqirmasligimiz,  siltamasligimiz,

jerkimasligimiz  yoki  urmasligimiz  kerakligini  bilamiz,  lekin  bizning  ongimiz  o’zini

to’xtata olmay qoladi. Chunki ongimiz faqatgina o’ziga tanish bo’lgan tayyor reaksiyalar

bilangina ishlay oladi. 

Hozir  mening  otam  bilan  munosabatlarim  juda  yaxshi.  Ular  mening  uchun  tog’day

himoyachi,  mening  motivatsiya  mambaim.  Ular  meni  doimo  eski  qobiqlardan  chiqib,

yana  ham  yuqori  cho’qqilarni  egallashimga,  yangi  narsalarni  sinab  ko’rishimga

undaydilar.

Ammo o’sib-ulg’ayayotganimda ham hammasi yaxshi bo’lmagan. Otam farzandlariga

qattiqqo’l  va  sabrsiz  bo’lganlar.  Men  kundalik  yozardim  va  8  yoshligimdan  boshlab

deyarli  har  kuni  kundaligimga  otam  haqida  bir  narsalar  yozardim:  ularning  qilgan

ishlari, aytgan gaplari, va mening bunga javobam his qilgan hafaligim yoki jahlim.