20 kunda ota-onalarga ilhomlantiruvchi tavsiyalar

agar  bolalikda

kamchiliklarimiz  bo’lmasa  boshqa  qachon  bo’lishi  mumkin?!

  Biz  bu

aybdorlik  hissini  avloddan-avlodga  tashib  kelyapmiz,  chunki  biz  bolalarcha

qilingan  sho’xliklarga  toqat  qilolmaymiz. 

Biz  oddiy  bolalarcha  xatti

harakatlaridan  ham  o’zini  aybdor  his  qiladigan  bolalarni  tarbiyalashda

davom etyapmiz. 

Men  o’n  yillik  onalik  tajribamdan  kelib  chiqib,  onalardagi  o’zini  aybdor  his

qilish  befoydaligiga  amin  bo’ldim.  Bu  his  sizni  oldinga  intilishingiz  o’rniga,

sizni  falaj  holga  keltiradi.  O’zimizni  aybdor  his  qilsak,  umidsizlikka  tushib

qolamiz.  Bu  holat  hattoki  o’zidan  nafratlanish  holatlariga  ham  sababchi

bo’lishi  mumkin.  Va  ayni  damda,  biz  o’zgarishga  muhtoj  bo’lganimizda,  buni

amalga oshirolmay qolamiz. 

Yaqinda  bir  ona  menga  shunday  dedi:  “Men  shunchalik  yomon  onamanki,

hozir  nimanidir  yaxshilanishiga  umuman  umidim  yo’q."  Aybdorlik  hissi  shu

holatga keltiradi. Bu sizni siqib qo’yadi. Men hechqachon o’zimizni aybdor his

qilmasligimiz  kerak  demoqchi  emasman.  Bunday  vaziyatda  biz  o’zimizni

kechira  bilishimiz  kerak,  qilganlarimizdan  afsuslansak-da,  oldinga  intila

bilishimiz kerak, demoqchiman. 

Misol  uchun,  siz  bolangizni  bir  onlik  jahl  ustida  urdingiz.  Shundan  so’ng  siz

o’zingizni  aybdor  his  qila  boshlaysiz.  Agar  o’sha  onda  o’zingizni

kechirmasangiz,  o’zingizni  jazolash  yo’llarini  qidirasiz.  Qo’lingizdagi  idishni

taraqlatib  qo’yasiz,  eshikni  zarb  bilan  yopasiz  va  hatto  baqirishingiz  mumkin.

Sizning bu harakatlaringiz aybdorlik hislaringizni yashirish yo’lidir. 

Nima  bo’lgan  taqdirda  ham,  o’sha  paytda  o’zingizni  kechiring,  qilgan

ishingizdan  afsuslaning,  farzandingizga  ayting:  "Sening  qilgan  ishing  meni

juda  jahlimni  chiqardi,  qaniydi  seni  urmaganimda,  meni  kechir,  afsusdaman!"

Pushaymon bo’lish tabiiy albatta, lekin uzoq davom etgan aybdorlik tuyg’ulari

befoyda.