Ichki
kurashlarimizni
hal
qilib
olganimizdan
so’ng,
aybdorlik
tuyg’ularimizga qarshi eng yaxshi davo - bu chora ko’rish.
Bunda siz
o’zingizga haqqoniy yuzlanasiz, o’zingizni tasdiqlaysiz. So’ng, ongli ravishda
salbiy, notinch va xavotirli fikrlaringizni o’zgartirishga harakat qilasiz. Agar
bulardan so’ng siz hali ham o’zingizni aybdor his qilayotgan bo’lsangiz -
ehtimol, bu ba’zi bir narsalarning rostdan ham o’zgarishi kerakligini
ko’rsatuvchi yaxshi bir ishora bo’lishi mumkin.
Siz nimani boshqacha qilishingiz mumkin? Balki, qichqirish yoki baqirishni
to’xtatishingiz kerakdir? Oshirib yuborishni to’xtatasizmi yoki? Balki, rishtalarni
qayta bog’larsiz? Farzandlaringizning qaysi xatti-harakatlari sizni eng ko’p
bezovta qiladi? Bunday vaziyatlarni odatda qanday hal qilasiz? O’zingizdan
ko’nglingiz qoladimi?
Endi, boshqacha - ham sizni, ham bolangizni xursand qiladigan natijani
tasavvur qilib ko’ring. Buni qanday uddaladingiz? Farzandingizga nima
dedingiz? Qay tarzda gapirdingiz? Ongingizni eng mukammal javobni
berishga o’rgating. Bu aqlga bir o’rnashib olgandan so’ng, real vaziyatlarda
ham shu narsaga amal qilish aslida borgan sari osonlashib boraveradi. Har bir
asabiy vaziyatga javoblaringizni tanlayotganingizda o’zingizni sokin va bosiq
holda tasavvur qilingki, toki haqiqiy hayotda ham shunga o’xshash
vaziyatlarga duch kelganda ulardan ham xuddi xayollaringizdagidek yaxshi va
pozitiv tarzda o’tib oling.
Va nihoyat, qat’iyatli bo’ling va oldindan qaror qilib olgan yo’lingizga amal
qiling. Biz bolalarimizni rozi qilish uchun yashamaymiz. O’zingizning
qadriyatlaringizga qarab qaror qabul qiling - Islomiy qadriyatlar, oilangizga
xos qadriyatlar, Islomga zid bo’lmagan, balki aksincha hayotingizga ma’no va
mazmun qo’shadigan ba’zi madaniy an’analar. Bir narsaga qaror qilindimi,
bo’ldi, qarorlarimizda qat’iy turishimiz shart.
Bolalar ko’pincha bizning qat’iyatsizligimizni sezishadi va bundan
foydalanishadi. Faqatgina farzandingizning noroziligiga chiday olmasligingiz
tufayli taslim bo’lmang. Afsuski, bizning ongimiz cheksiz reklamalar bilan
to’ldirilgan va bolalar umuman foydasiz ko’ngilochar mahsulotlar bilan
bombardimon qilib tashlangan. Shu sababdan, biz istalgan paytda xohlagan
narsasini talab qiladigan “madaniyat”ga aylanib qolganmiz va ota-onalar bu
to’lqinning qoq o’rtasida qarmoqqa ilingan.
Farzandlarimizning o’z fikrlarini ayta olishlari, albatta, ajoyib. Biroq, o’z
farzandlarimizdan qo’rqadiganday bo’lib turishimiz unchalik yaxshi emas;
YO’Q deyishdan qo’rqishimiz; ularning xafa bo’lishga o’xshagan tabiiy
reaksiyalaridan qo’rqishimiz.
Do'stlaringiz bilan baham: |