181-guruh talabasi Saparboyeva Adolatbonuning Ogohiyning poetik mahorati fani uchun tayyorlagan taqdimoti

Nafsingni yengib, sen unga shoh boʻl – mardsin,
Kimsasi yoʻqlarga panoh boʻl- mardsan.
Nomard oyoq osti qilar miskinlarni,
Miskin va garibga poygoh boʻl – mardsan.
Salaflar merosida, shu jumladan Ogahiy ijodida muayyan ma’noda formula tarzida, ya’ni bir qadar mavhum ifoda etilgan. Biz Muhammad Rizo Erniyozbek oʻgʻli Ogahiy qalamiga mansub misralarni koʻzdan kechirar ekanmiz, shu ojizlikning muayyanlashtirilishiga duch mizki, bu ham shogirdlar tomonidan ustozlar fikriga bir qadar aniqlik kiritilishidir.
Ruboiy: «Ey keldi fununu taslim sango, Qilmoq mango lozim oʻldi ta’zim sango Garchi yoʻq edi quvvat oyogʻimda vale, Keldim bosh ila olgʻali ta’lim sango».
Bu ibodatning tasviri, qudrat manbaidan e’tiqod ilmini baxsh etishni tilab, iltijo qilishdir. Bu misralardan kelib chiqadigan xulosa insonning e’tiqodi mustahkam va shu mustahkam e’tiqod bilan bogʻliq ravishda ruhkuvvati ustuvor boʻlsa, bunday odam bemisli salohiyat sohibi boʻladiki, bu holda u bandaning madadiga muhtoj boʻlmaydi. Bu iltijo Pahlavon Mahmud hazratlarining ibodat haqidagi tagʻin bir ruboiysi bilan chambarchas bogʻliqdir. Mana oʻshal ruboiy
«Dard tildiyu koʻksimni, dili chok boʻldim. Yerga toʻshab qon gilamim, pok boʻldim. Koʻzyoshima toʻldi hovuchim limo-lim, Ayb aylamangiz, nachora, shoʻrхok boʻldim.»
Yaralangan vujuddan oqayotgan qonning joynamoz qilib toʻshalishi va duoga ochilgan qoʻlning koʻz yosh bilan limo-lim toʻlishi bular inson e’tiqodining teran botiniy suvratlaridir-ki, bu tasvirdan Ogahiy hazratlari oʻz lirik qahramonining ibodat chogʻida tiz choʻkib, boshini yerga qoʻyishini oyogʻida quvvat qolmaganlik sababli deb koʻrsatib, uni Pahlavon Mahmud hazratlari tasvirlagan obid bilan hamdardlashtiradi. Ogahiy hazratlari Pahlavon Mahmud bilan maslakdoshlik ohanglarida ruboiylar bitar ekan, ustoziqaysi illatlarni qalamga olgan boʻlsa, aksar, oʻzini ana shuillatlarga giriftor boʻlgan odam sifatida koʻrsatib, kamtarlik qiladi. Pahlavon Mahmud hazratlari oʻz ruboiylaridan birida ziyoli kishi, orif inson ruhan mustaqil boʻlishi naqadar zarurligini alohida ta’kidlaydi. Bunday odamning hukmdorlar tazimida boʻlishini qoralaydi. Pahlavon Mahmud ruboiylaridan birida: