0 ‘ т к I r h o s h I m o V

О 'tkir Hoshimov
-
Hech qanaqa yetti og‘aynimas. Bu - Katta cho‘mich 
yulduzi. Ana, cho‘michining bandi ko‘tarilib turibdi.
Opamning jahli chiqib ketdi.
- Hecham-da! Bu - Katta ayiq! Kitobdan o‘zim o‘qi- 
ganman!
Birimiz u dedik, birimiz bu dedik. Oyim qo‘yib bersa o‘r- 
tada janjal chiqadigan.
Odatdagidek dadamni o‘rtaga solib, po‘pisa qildi:
- Jim! Adang charchaganlar. Hozir urishib beradilar. Ana, 
uxlayaptilar.
Biz darrov pildirpis bo‘lib qoldik. Ammo dadam uxlama- 
gan ekan. Urishmadi ham. 0 ‘sha kecha umrida birinchi marta 
(ehtimol oxirgi martadir, negaki, dadamning boshqa ertagini 
eshitmaganman) cho‘pchak aytib berdi.
Qadim-qadim zamonda bir chol bo‘lgan ekan. Cholning 
bir emas, yettita o‘g‘li bor ekan. Chol bolalariga o‘zi yemay 
yediribdi, ichmay ichiribdi. Yetti o‘g‘li yetti azamatga ay- 
lanibdi. Bir kuni chol bolalarini oldiga chaqiribdi-da, nasihat 
qilibdi.
- Bolalarim, - debdi, - endi men qarib qoldim. Sizlar 
katta bo‘ldinglar. Bilib qo‘yinglar: birontangizga bir qo- 
shiq ovqatni harom yegizmadim, bir qultum suvni harom 
ichirmadim. Birovingdan qolgan kiyimni biroving kiygan 
bo‘lsang kiygandirsan. Ammo-lekin shunisigayam shukr qil: 
kiygan kiyiming ham, yegan ovqating ham halol bo‘ldi. Men 
sizlarga bergan tuzimga mingdan ming roziman. Bitta shar- 
tim bor: halol bo‘linglar, haqgo‘y bo‘linglar. Shu bugundan 
boshlab o‘z tirikchiligingi o‘zinglar qilinglar. Gapim shu, -
debdi-yu, bolalariga oq fotiha beribdi.
Shundoq qilib, yetti og‘ayni yetti tomonga ravona bo‘lib- 
di. Yettovi yo‘l yuribdi, yo‘l yursayam mo‘l yuribdi, dun- 
yoning yetti iqlimiga borib qolibdi. Otaning nasihatiga amal 
qilib, har qaysisi qo‘lidan kelgancha mehnat qila boshlabdi. 
Oradan oy o‘tibdi, yil o‘tibdi... Ammo boyib ketishdan hech

---