1507-yilda pul islohoti o‘tkazgan. (5,2 gramm og‘irlikdagi kumush va mis tangalar)
Amakisi Ko‘chkunchixonni Turkistonga, Suyunchxo‘jaxonni Toshkentga, ukasi Mahmud Sultonni Buxoroga, amasining o‘g‘li Jonibek Sultonni Andijon va Axsiga hokim qilib tayinlagan;
1510-yilda Eron hukmdori Ismoil Safaviy bilan Marv yaqinida bo‘lgan jangda halok bo‘lgan;
Xurosonni nazorat qilish masalasida safaviylar bilan kurash olib borgan. Bu kurashda qo‘li baland kelgan.
2
Ko‘chkunchixon
(1512-1530)
Boburiylar davlatini tan olgan;
Boburiylar davlati bilan savdo va elchilik munosabatlar o‘rnatilgan;
1533-yildan boshlab Shayboniylar davlati Buxoro xonligi deb atala boshlagan;
Ismoil Safaviy qo‘shinining hujumlarini bartaraf etib, Movarounnahrni ularning harbiy siyosiy tazyiqlaridan saqlab qolgan;
1533-1536-yillarda Buxoroda Mir Arab madrasasini qurdirgan;
Hofiz Tanish al-Buxoriy Ubaydullaxon haqida «Uning davlati va xalofati zamonida Movarounnahr, ayniqsa, Buxoro viloyati gullab-yashnagan» deb yozib qoldirgan;
Buxoro viloyatining poytaxt sifatidagi nufuzi har tomonlama o‘sgan;
O‘z davlat chegaralarini Shayboniyxon davridagi sarhadlarda qayta tiklashga harakat qilgan;
Hirotni ishg‘ol qilgan Eron qo‘shinini bir necha marta mag‘lubiyatga uchratgan;
Buxoro xonligidagi siyosiy tarqoqlikka barham bergan;
Xurosonni nazorat qilish masalasida safaviylar bilan kurash olib borgan. Bu kurashda qo‘li baland kelgan.
4
Navro‘z Ahmadxon
Buxoro xonligida Abdullaxon I vafotidan keyingi qo‘shhokimiyatchilik davrida Toshkent va Turkistonda mustaqil bo‘lib olgan;
1540-yilda Samarqand hukmdori amakivachchasi Abdulatifxon bilan ittifoqi tuzib Buxoroni egallagan;
Iskandar Sulton va uning o‘g‘li Abdullaga qarshi kurashish uchun Miyonqolga yurish qilgan;
1556-yilda vafot etgan.
5
Abdullaxon II
(1556-1583 – amalda xon bo‘lgan.
1583-1598 – rasmiy xon bo‘lgan)
1556-yilda Navro‘z Ahmadxon vafot etganidan keyin Karmana va Shahrisabzda o‘z hukmronligini mustahkamlab olgan;
1556-yilda Muhammad Islom yordamida Buxoro taxtini egallagan;
Buxoro xonligida markaziy hokimiyatga bo‘ysunishni istamagan samarqand, Toshkent, Sayram, Turkiston va Farg‘onani qilich kuchi bilan bo‘ysundirgan;
Xuroson tarkibidagi, lekin shayboniylar qo‘lida qolgan Balx, Maymana, Badaxshonda markaziy hokimiyatga qarshi ko‘tarilgan qo‘zg‘olonlarni bostirgan;
Eron safaviylariga qarshi kurash natijasida Xurosonning sharqiy qismini egallagan;
Movarounnahr, Xorazm va Xurosonning bir sharqiy qismigacha bo‘lgan hududlarni yagona hukmdor qo‘l ostiga birlashtirgan;
Mamlakatni birlashtirish jarayonida shayboniy sultonlarning markaziy hokimiyatni kuchsizlantirishga urinishlariga qarshi tinimsiz va shafqatsiz kurash olib borgan va bu maqsad yo‘lida qarindoshlariga ham shafqat qilmagan;
