Harkuki Murakami Spageti yili

---

Harkuki Murakami 
Spageti yili
1971

---

Bir ming to'qqiz yuz yetmish birinchi yili Spagetti yili edi. 1971 yilda men yashash uchun spagetti 
pishirardim va spagetti pishirish uchun yashardim. Qozondan ko‘tarilayotgan bug‘ mening g‘ururim 
va quvonchim edi, tomat sousi qozonchamda qaynab turgani hayotdagi yagona umidim edi. Men 
pazandachilik bo'yicha ixtisoslashgan do'konga borib spageti ko'proq cho'milish uchun nemis qozoni , 
katta oshxona taymerini va ulkan alyuminiy qozon sotib oldim, keyin chet elliklar uchun 
mo'ljallangan barcha supermarketlarni aylanib chiqdim va g'alati tovushli ziravorlar assortimentini 
yig'ib oldim. Kitob do'konidan ham makaron pishirish kitobini oldim va qo'shimchasiga o'nlab 
pomidor sotib oldim. Qo'llarim yetishi mumkin bo'lgan har xil spagetti markasini sotib oldim, 
odamlarga ma'lum bo'lgan har bir sousini tamini bildim. Xattoki sarimsoq, piyoz va zaytun moyining 
mayda zarralari havoda aylanib yurib, mening kichkina kvartiramning har bir burchagiga kirib, polga, 
shiftga va devorlarga, kiyimlarimga, kitoblarimga, hujjatlarim, tennis raketkamgacha singib ketgan 
uyg'unlikdagi atmosferani hosil qildi. mening eski harflar to'plamlarim. milodiy 1971 spaghetti yilida 
ko'p voqealar bo'lgan. Qoidaga ko'ra, men spagetti tayyorlashga va uni o'zim yeyishim kerak edi. Shu 
tobda Spagetti yolg'izlikning yoqtiradigan eng yaxshi taom ekanligiga amin bo'ldim. Nega bunday his 
qilganimni tushuntirib bera olmayman. Har doim spagettim bilan choy ichdim va oddiy salat va 
bodring salatini yedim. Menda ikkalasi ham ko'p ekanligiga ishonch komil edi. Men hamma narsani 
stolga chiroyli tarzda qo'yib, ovqatlanayotganimda spaghetti qog'oziga ko'z yugurtirib, sekin 
ovqatlanardim. Yakshanbadan shanbagacha bir Spagetti kuni boshqasidan keyin keladigan edi va
har bir yangi yakshanba yangi Spagetti haftaligini boshlanishi edi. Har safar bir tovoq spagetti oldiga 
o‘tirganimda (ayniqsa, yomg‘irli kunlarda) eshigimni kimdir taqillatmoqchi bo‘lganini aniq his 
qilardim. Tashrif buyurishlarini tasavvur qilganimda har safar o'zgachalik his etardim. Mehmonlar 
gohida notanish, goh men tanigan odam bo'lar edi. Bir marta, men o'rta maktabda uchrashgan nozik 
oyoqli qizni va boshqa kuni bir necha yil oldingi o'zimni tashrif buyurishini tasavur qilardim. Boshqa 
safar esa qo'lida Jennifer Jons bo'lgan Uilyam Xolden edi. Uilyam Xolden? Biroq, bu odamlarning 
hech biri mening kvartiramga tashrif buyurmadi . Ular taqillatmasdan, xuddi xotira bo‘laklaridek 
eshik tashqarisida tebranib keyin sirg‘alib yo'q bo'lib ketishgandek. Bahor, yoz va kuzda tinmasdan 
tayyorlardim va tanavul qilardim, go'yo spagetti pishirish o'ch olish harakati edi. Kamina esa eski 
sevgi maktublarini uloqtirgan yolg‘iz, jilmaygan qizdek qozonga bir hovuch spagettini birin
-ketin 
uloqtirdim. Vaqtning oyoq osti qilingan soyalarini ko'rib, nemis qozon shaklida solib, qaynayotgan 
suvga uloqtirib, tuz sepdim. Keyin taymer qayg'uli yozuvini eshitguncha qo'limda katta o'lchamdagi 
tayoqchalar bilan qozon ustida turdim. Spagetti tolalari ayyor to'da bo'lar, men esa ularni ko'zimdan 
uzoqlashtira olmasdim. Agar men orqamga o'girsam, ular qozon chetidan sirg'alib, tunda g'oyib 
bo'lishlari mumkindek edi. Tun esa adashgan tolalarni yo'ldan chiqarishimga umid qilib, jim 
pistirmada turardi. "Spagetti alla parmigiana" 
,”
Spagetti alla napoletana" ,"Spaghetti al cartoccio", 
"Spaghetti aglio" va "Olio Spaghetti" yana qandaydir "Carbonara Spagetti della pina" bundan 
tashqari muzlatgich beparvolarcha qo'yilgan achinarli, ismsiz spagettilarga to'la edi . Issiqlikda 
tug'ilgan spagetti tolalari 1971 yilgi dunyo suvlarini yutib yuborgandi. 1971 yildagi barcha spagettilar 
uchun motam tutardim. Telefon soat 15:20 da jiringlaganida. Men o'rnimda yoyilgancha shiftga 
tikilayotgandim.Men yotgan joyda qishki quyosh nurlar ko'lmagi hosil bo'lgan edi. O'lik pashsha kabi 
men dekabr oyining diqqat markazida, jim yotib o'tkazardim. Avvaliga telefon jiringlayotganini 
tushunmadim. Bu ko'proq hayot qatlamlari orasiga ikkilanib kirib ketgan notanish xotiraga o'xshardi.
Nihoyat, telefon jiringlayotgani oromimni oldi. Bu yuz foiz haqiqiy hayotda telefon jiringlashi edi.
Tezda cho‘zilib ketib, qo‘l cho‘zdim va trubkani oldim.
Trubkani boshqa tomonida bir qiz bor ekan, u 
shu qadar nomalum qiz ediki, unga javob bermasligim ham mumkin edi. U mening bir do'stimning 
sobiq sevgilisi ekanini takidladi... Nimadir ularni birlashib, keyin bu yigit va bu nomalum qiz va 
nimadir ularni ajralishlariga olib kelibdi. Men, tan olaman, birinchi navbatda ularni birlashtirishda 
istamay rol o'ynadim.

---

—
Sizni bezovta qilganim uchun uzr, dedi u, do'stingizni hozir qayerdaligini bilasizmi?
Ko‘zlarimni simning uzunligi bo‘ylab yugurtirib telefonga qaradim. Shnur, albatta, telefonga ulangan 
edi. Men g'alati gaplar eshitaverdim. Qizlarning ovozida qandaydir dahshatli narsa bor edi va 
qanday muammo paydo bo'lishidan qat'i nazar, men aralashishni xohlamaslikni yaxshi deb bilardim.
—Uning qayerdaligini menga hech kim aytmayapti, dedi u sovuq ohangda. Hamma o‘zini 
bilmagandek qilib ko‘rsatmoqda. Men unga muhim bir gaplarimni aytishim kerak, 
shuning uchun 
uning qaerdaligini ayting. Va'da beraman, men sizni bu ishga siz yordam bergangizni gullamayman.
U qayerda?
—
Rostini aytsam, bilmayman, dedim. Men uni anchadan beri ko‘rmadim.
Ovozim o‘zimnikiga o‘xshamasdi. Men uni uzoq vaqtdan beri 
ko'rmaganim haqida haqiqatni 
aytdim, lekin boshqa qismi haqida emas (manzil va telefon raqamini bilardim). Qachon yolg'on 
gapirsam, ovozimga qandaydir g'alatilashaverardi. Undan hech qanday javob kelmadi. Shu payt
telefon muz ustuniga o'xshardi. Keyin atrofimdagi barcha narsalar xuddi J.G. Ballardning ilmiy-
fantastik hikoyasida bo'lganidek, muz ustunlariga aylandi.
—
Haqiqatan ham bilmayman, takrorladim. U anchadan beri indamay ketdi. 
Qiz kulib yubordi. Gap nima qilsa ham shov-
shuv ko‘tarishi mumkin
bo‘lgan yigit haqida bormoqda 
dedi .
U haq edi. Yigit haqiqatan ham biroz xira lampochka edi. Ammo men uning qaerdaligini aytmoqchi 
emas edim. Shunday qilib, telefonga quloq solib boshqa odamlarning chalkashliklari va 
tushunmovchiliklariga berilib ketgan bo'ldim. Orqa hovlida allaqachon teshik qazib, unga ko'milishi 
kerak bo'lgan hamma narsani ko'mib qo'ygan edim.(bu yerda murakami men yigitni manzilini 
bilmayman deb avval aytib qo'ydim, endi uni manzilini bilishimni ayta olmayman degan manoda 
gapirmoqda) Hech kim uni qayta qazib ololmasdi.
—
Kechirasiz, dedim. Siz meni yoqtirmaysiz, shunday emasmi?
—
dedi u birdan. 
Nima deyishni bilmasdim. Uni rostda yoqtirmasdim. Shunday bo'lsada u haqida umuman fikrimni 
aytmadim. Sizda hech qanday taassurot qolmagan odam haqida yomon taassurot qoldirish qiyin.
Kechirasiz, dedim yana. Lekin men hozir spagetti pishiryapman. Uzr so'rayman? Men spagetti 
pishiryapman dedim, yolg'on gapirdim. Nega bunday deganimni bilmasdim. Ammo yolg'on 
allaqachon mening bir bo'lagimga aylangan edi - shu tobda hech bo'lmaganda o'sha paytda u 
yolg'ondek tuyulmadi. Oldinga borib, xayoliy qozonga xa
yoliy suv to‘ldirdim, xayoliy pechkani xayoliy 
gugurt bilan yoqdim.
Xo'sh?
—
soʻradi u.
Men qaynoq suvga xayoliy tuz sepdim, xayoliy qozonga bir hovuch xayoliy spagettini muloyimlik 
bilan tushirdim, xayoliy oshxona taymerini sakkiz daqiqaga qo'ydim. Shuning uchun men gapira 
olmayman. Spagettini rasvo qilib qo'yaman. U hech narsa demadi. Kechirasiz, lekin spagetti 
pishirish juda nozik operatsiya. Qiz jim qoldi. Qo'limdagi telefon yana muzlay boshladi. Xo'sh, 
menga qayta qo'ng'iroq qila olasizmi?
—
deb shosha-
pisha qo‘shib qo‘ydim. 
—
Siz spagetti tayyorlayotganingiz uchunmi?
—
soʻradi u.
—
Ha. 

---

—
Kimdir uchun tayyorlayapsizmi yoki yolg'iz ovqatlanasizmi? O‘zim yeyman, dedim. U uzoq vaqt 
nafasini ushlab turdi, keyin sekin nafas oldi.
—
Buni sizga aytolmaymanu, lekin men haqiqatan ham katta muammoga duch keldim. Men nima 
qilishni bilmayotgandim. 
—
Kechirasiz, sizga yordam bera olmayman, dedim.
—
Men bir oz pul ham berganman. U menga qarzdor, dedi u.
—
Men unga bir oz pul qarz berdim. Men bo'lmasligim kerak edi, lekin men majbur bo'ldim. 
Men bir daqiqa jim bo'ldim, fikrlarim spagetti tomon cho'zildi 
. 
—
Kechirasiz, dedim. Lekin menda spagetti bor, shuning uchun. . .
U bemalol kulib yubordi.
—
Xayr, dedi u. Men uchun spagettingizga salom ayting.
—
Albatta O.K. Xayr, dedim. 
Go‘shakni qo‘yganimda poldagi yorug‘lik doirasi bir
-
ikki dyuym siljigan edi. Men yana o‘sha yorug‘lik 
ko'lmagiga yotib, shiftga tikilishni davom ettirdim. "Abadiy qaynaydigan, lekin hech qachon 
bajarilmaydigan spagetti haqida o'ylash - azobli va qayg'uli narsa. Endi qizga hech narsa 
demaganimdan biroz afsusdaman. Ehtimol, men hammasin8 aytishim zarur edi. Aytmoqchimanki, 
uning sobiq yigiti hech kimga ishonmaydigan , moddiy daʼvosi bor yigitning boʻsh qobigʻ
i edi. Qiz 
go‘yo haqiqatan ham pulga muhtojdek tuyuldi va do'stim qanday vaziyatda bo‘lishidan qat’i nazar,
qarzini qaytarishi kerak edi. Ba'zida qizga nima bo'ldi, deb o'ylayman -- ko'pincha isitilgan spagetti 
to'plamiga duch kelganimda xayolimga shunday fikr keladi. U telefonni qo'ygandan so'ng u abadiy 
g'oyib bo'lishi, va soat 16:30 ga muhrlanib ketdi. Mavhumlik? Men qisman aybdor edimmi? Mening 
pozitsiyamni ham tushunishingizni kerak axir. O'shanda men birovni muammolariga aralashishni 
istamasdim. Shuning uchun haligacha men yolg'iz spagetti pishirishni davom ettirmoqdaman . Ustiga 
ustak Nemis qozoni sig'dira oladigan ulkan qozonda.
"Durum irmik"spagettisi Italiya dalalarida oltin bug'doyidan tayyorlanar ekan. Tasavvur qila 
olasizmi, italiyaliklar 1971 yilda eksport qilgan narsa *yolg'izlik* ekanligini bilishsa, qanchalik 
hayratda yoqa ushlashlarini. 
Yapon tilidan ingliz tiliga tarjima qilgan Philip Gabriel ishlanmalaridan o'zbek tiliga Mister 
ANONYMOUS tomonidan tarjima qilindi). Maxsus Avatarlar kanali, Soyabon osti telegram guruhi 
uchun. 

---

Bir ming to'qqiz yuz yetmish birinchi yili Spagetti yili edi. 1971 yilda men yashash uchun spagetti 
pishirardim va spagetti pishirish uchun yashardim. Qozondan ko‘tarilayotgan bug‘ mening g‘ururim 
va quvonchim edi, tomat sousi qozonchamda qaynab turgani hayotdagi yagona umidim edi. Men 
pazandachilik bo'yicha ixtisoslashgan do'konga borib ko'proq cho'milish uchun nemis vanna qolibi, 
katta oshxona taymerini va ulkan alyuminiy qozon sotib oldim, keyin chet elliklar uchun 
mo'ljallangan barcha supermarketlarni aylanib chiqdim va g'alati tovushli ziravorlar assortimentini 
yig'ib oldim. Kitob do'konidan ham makaron pishirish kitobini oldim va qo'shimchasiga o'nlab 
pomidor sotib oldim. Qo'llarim yetishi mumkin bo'lgan har xil spagetti markasini sotib oldim, 
odamlarga ma'lum bo'lgan har bir sousini tamini bildim. Xattoki sarimsoq, piyoz va zaytun moyining 
mayda zarralari havoda aylanib yurib, mening kichkina kvartiramning har bir burchagiga kirib, polga, 
shiftga va devorlarga, kiyimlarimga, kitoblarimga, hujjatlarim, tennis raketkamgacha singib ketgan 
uyg'unlikdagi atmosferani hosil qildi. mening eski harflar to'plamlarim. milodiy 1971 spaghetti yilida 
ko'p voqealar bo'lgan. Qoidaga ko'ra, men spagetti tayyorlashga va uni o'zim yeyishim kerak edi. Shu 
tobda Spagetti yolg'izlikning yoqtiradigan eng yaxshi taom ekanligiga amin bo'ldim. Nega bunday his 
qilganimni tushuntirib bera olmayman. Har doim spagettim bilan choy ichdim va oddiy salat va 
bodring salatini yedim. Menda ikkalasi ham ko'p ekanligiga ishonch komil edi. Men hamma narsani 
stolga chiroyli tarzda qo'yib, ovqatlanayotganimda spaghetti qog'oziga ko'z yugurtirib, sekin 
ovqatlanardim. Yakshanbadan shanbagacha bir Spagetti kuni boshqasidan keyin keladigan edi va
har bir yangi yakshanba yangi Spagetti haftaligini boshlanishi edi. Har safar bir tovoq spagetti oldiga 
o‘tirganimda (ayniqsa, yomg‘irli kunlarda) eshigimni kimdir taqillatmoqchi bo‘lganini aniq his 
qilardim. Tashrif buyurishlarini tasavvur qilganimda har safar o'zgachalik his etardim. Mehmonlar 
gohida notanish, goh men tanigan odam bo'lar edi. Bir marta, men o'rta maktabda uchrashgan nozik 
oyoqli qizni va boshqa kuni bir necha yil oldingi o'zimni tashrif buyurishini tasavur qilardim. Boshqa 
safar esa qo'lida Jennifer Jons bo'lgan Uilyam Xolden edi 
Uilyam Xolden? Biroq, bu odamlarning hech biri mening kvartiramga tashrif buyurmadi . Ular 
taqillatmasdan, xuddi xotira bo‘laklaridek eshik tashqarisida tebranib keyin sirg‘alib yo'q bo'lib 
ketishgandek. Bahor, yoz va kuzda tinmasdan tayyorlardim va tanavul qilardim, go'yo spagetti 
pishirish o'ch olish harakati edi. Kamina esa eski sevgi maktublarini uloqtirgan yolg‘iz, jilmaygan 
qizdek qozonga bir hovuch spagettini birin-ketin uloqtirdim. Vaqtning oyoq osti qilingan soyalarini 
ko'rib, nemis qozon shaklida solib, qaynayotgan suvga solib, tuz separdim. Keyin taymer qayg'uli 
yozuvini eshitguncha qo'limda katta o'lchamdagi tayoqchalar bilan qozon ustida turdim. Spagetti 
tolalari ayyor to'da bo'lar, men esa ularni ko'zimdan uzoqlashtira olmasdim. Agar men orqamga 

---

o'girsam, ular qozon chetidan sirg'alib, tunda g'oyib bo'lishlari mumkin edida. Tun esa adashgan 
tolalarni yo'ldan chiqarishimga umid qilib, jim pistirmada turardi. "Spagetti alla parmigiana" , 
" Spagetti alla napoletana" , 
"Spaghetti al cartoccio", "Spaghetti aglio" va "Olio Spaghetti" yana qandaydir "Carbonara Spagetti 
della pina" bundan tashqari muzlatgichga beparvolikda qo'yilgan achinarli, ismsiz spagettilar to'la edi 
. Issiqlikda tug'ilgan spagetti tolalari 1971 yilgi daryoni yuvib, g'oyib qilgan. 1971 yildagi barcha 
spagettilar uchun motam tutardim. Telefon soat 15:20 da jiringlaganida. Men o'rnimda yoyilgancha 
shiftga tikilayotgandim 
Men yotgan joyda qishki quyosh nurlar ko'lmagi hosil bo'lgan edi. O'lik pashsha kabi men dekabr 
oyining diqqat markazida, jim yotib o'tkazardim. Avvaliga telefon jiringlayotganini tushunmadim. Bu 
ko'proq hayot qatlamlari orasiga ikkilanib kirib ketgan notanish xotiraga o'xshardi. Nihoyat, telefon 
jiringlayotgani oromimni oldi. Bu y
uz foiz haqiqiy hayotda telefon jiringlashi edi. Tezda cho‘zilib 
ketib, qo‘l cho‘zdim va trubkani oldim.
Trubkani boshqa tomonida bir qiz bor ekan, u shu qadar nomalum qiz ediki, unga javob bermasligim 
ham mumkin edi. U mening bir do'stimning sobiq sevgilisi ekanini takidladi... Nimadir ularni 
birlashib, keyin bu yigit va bu nomalum qiz va nimadir ularni ajralishlariga olib kelibdi. Men, tan 
olaman, birinchi navbatda ularni birlashtirishda istamay rol o'ynadim.
—
Sizni bezovta qilganim uchun uzr, dedi u, do'stingizni hozir qayerdaligini bilasizmi?
Ko‘zlarimni simning uzunligi bo‘ylab yugurtirib telefonga qaradim. Shnur, albatta, telefonga ulangan 
edi. Men g'alati gaplar eshitaverdim. Qizlarning ovozida qandaydir dahshatli narsa bor edi va 
qanday muammo paydo bo'lishidan qat'i nazar, men aralashishni xohlamaslikni yaxshi deb bilardim.
—Uning qayerdaligini menga hech kim aytmayapti, dedi u sovuq ohangda. Hamma o‘zini 
bilmagandek qilib ko‘rsatmoqda. Men unga muhim bir gaplarimni aytishim kerak, shu
ning uchun 
uning qaerdaligini ayting. Va'da beraman, men sizni bu ishga siz yordam bergangizni gullamayman.
U qayerda?
—
Rostini aytsam, bilmayman, dedim. Men uni anchadan beri ko‘rmadim.
Ovozim o‘zimnikiga o‘xshamasdi. Men uni uzoq vaqtdan beri ko'
rmaganim haqida haqiqatni 
aytdim, lekin boshqa qismi haqida emas (manzil va telefon raqamini bilardim). Qachon yolg'on 
gapirsam, ovozimga qandaydir g'alatilashaverardi. Undan hech qanday javob kelmadi. Shu payt
telefon muz ustuniga o'xshardi. Keyin atrofimdagi barcha narsalar xuddi J.G. Ballardning ilmiy-
fantastik hikoyasida bo'lganidek, muz ustunlariga aylandi.
—
Haqiqatan ham bilmayman, takrorladim. U anchadan beri indamay ketdi. 
Qiz kulib yubordi. Gap nima qilsa ham shov-
shuv ko‘tarishi mumkin bo‘lgan yigit haqida bormoqda 
dedi .
U haq edi. Yigit haqiqatan ham biroz xira lampochka edi. Ammo men uning qaerdaligini aytmoqchi 
emas edim. Shunday qilib, telefonga quloq solib boshqa odamlarning chalkashliklari va 
tushunmovchiliklariga berilib ketgan bo'ldim. Orqa hovlida allaqachon teshik qazib, unga ko'milishi 
kerak bo'lgan hamma narsani ko'mib qo'yib bo'lindi. Endi uni hech kim qayta qazib ololmasdi.
—
Kechirasiz, dedim. Siz meni yoqtirmaysiz, shunday emasmi?
—
dedi u birdan. 

---

Nima deyishni bilmasdim. Uni rostda yoqtirmasdim. Shunday bo'lsada u haqida umuman fikrimni 
aytmadim. Sizda hech qanday taassurot qolmagan odam haqida yomon taassurot qoldirish qiyin.
Kechirasiz, dedim yana. Lekin men hozir spagetti pishiryapman. Uzr so'rayman? Men spagetti 
pishiryapman dedim, yolg'on gapirdim. Nega bunday deganimni bilmasdim. Ammo yolg'on 
allaqachon mening bir bo'lagimga aylangan edi - shu tobda hech bo'lmaganda o'sha paytda u 
yolg'ondek tuyulmadi. Oldinga borib, xayoliy qozonga xayoliy suv to‘ldi
rdim, xayoliy pechkani xayoliy 
gugurt bilan yoqdim.
Xo'sh?
—
soʻradi u.
Men qaynoq suvga xayoliy tuz sepdim, xayoliy qozonga bir hovuch xayoliy spagettini muloyimlik 
bilan tushirdim, xayoliy oshxona taymerini sakkiz daqiqaga qo'ydim. Shuning uchun men gapira 
olmayman. Spagettini rasvo qilib qo'yaman. U hech narsa demadi. Kechirasiz, lekin spagetti 
pishirish juda nozik operatsiya. Qiz jim qoldi. Qo'limdagi telefon yana muzlay boshladi. Xo'sh, 
menga qayta qo'ng'iroq qila olasizmi?
—
deb shosha-pi
sha qo‘shib qo‘ydim. 
—
Siz spagetti tayyorlayotganingiz uchunmi?
—
soʻradi u.
—
Ha. 
—
Kimdir uchun tayyorlayapsizmi yoki yolg'iz ovqatlanasizmi? O‘zim yeyman, dedim. U uzoq vaqt 
nafasini ushlab turdi, keyin sekin nafas oldi.
—
Buni sizga aytolmaymanu, lekin men haqiqatan ham katta muammoga duch keldim. Men nima 
qilishni bilmayotgandim. 
—
Kechirasiz, sizga yordam bera olmayman, dedim.
—
Men bir oz pul ham berganman. U menga qarzdor, dedi u.
—
Men unga bir oz pul qarz berdim. Men bo'lmasligim kerak edi, lekin men majbur bo'ldim. 
Men bir daqiqa jim bo'ldim, fikrlarim spagetti tomon cho'zildi 
. 
—
Kechirasiz, dedim. Lekin menda spagetti bor, shuning uchun. . .
U bemalol kulib yubordi.
—
Xayr, dedi u. Men uchun spagettingizga salom ayting.
—
Albatta O.K. Xayr, dedim. 
Go‘shakni qo‘yganimda poldagi yorug‘lik doirasi bir
-ikki 
dyuym siljigan edi. Men yana o‘sha yorug‘lik 
ko'lmagiga yotib, shiftga tikilishni davom ettirdim. "Abadiy qaynaydigan, lekin hech qachon 
bajarilmaydigan spagetti haqida o'ylash - azobli va qayg'uli narsa. Endi qizga hech narsa 
demaganimdan biroz afsusdaman. Ehtimol, men hammasini aytishim zarur edi. Aytmoqchimanki, 
uning sobiq yigiti hech kimga ishonmaydigan , moddiy daʼvosi bor yigitning boʻsh qobigʻi edi. Qiz 
go‘yo haqiqatan ham pulga muhtojdek tuyuldi va do'stim qanday vaziyatda bo‘lishidan qat’i n
azar,
qarzini qaytarishi kerak edi. Ba'zida qizga nima bo'ldi, deb o'ylayman -- ko'pincha isitilgan spagetti 
to'plamiga duch kelganimda xayolimga shunday fikr keladi. U telefonni qo'ygandan so'ng u abadiy 
g'oyib bo'lishi, va soat 16:30 ga muhrlanib ketdi. Mavhumlik? Men qisman aybdor edimmi? Mening 

---

pozitsiyamni ham tushunishingizni kerak axir. O'shanda men birovni muammolariga aralashishni 
istamasdim. Shuning uchun haligacha men yolg'iz spagetti pishirishni davom ettirmoqdaman . Ustiga 
ustak Nemis qozoni sig'dira oladigan ulkan qozonda.
"Durum irmik"spagettisi Italiya dalalarida oltin bug'doyidan tayyorlanar ekan. Tasavvur qila 
olasizmi, italiyaliklar 1971 yilda eksport qilgan narsa *yolg'izlik* ekanligini bilishsa, qanchalik 
hayratda yoqa ushlashlarini. 
Yapon tilidan ingliz tiliga tarjima qilgan Philip Gabriel ishlanmalaridan o'zbek tiliga Mister 
ANONYMOUS tomonidan tarjima qilindi). Maxsus Avatarlar kanali, Soyabon osti telegram guruhi 
uchun.