Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

деворига бориб тақаладигандай туюлди. Лекин
девор ўртасида ўтиш жойининг пастгина айво-
ни бор эди. Гренуй ойпараст каби айвондан ўтди,
бу ерда ниҳоят ёруғлик бор эди: тўртбурчак ҳов-
ли бир неча қадам нарида ёритилганди. Деворга
ёпиштириб қия ҳолатда ёғоч шийпон қурилганди.
Шийпон остида столда шам ёниб турарди. Стол
четида бир қиз ўтирар ва ғайнолу тозаларди. У
чап томонида турган саватдан меваларни олар,
бандини узар, пичоқ билан данагини чиқарар ва
челакка ташларди. Қиз ўн уч, ўн тўрт ёшларда
эди. Гренуй тўхтади. У дарёнинг нариги қирғоғи-
дан ярим милдан ортиқ масофадан туриб сезган
хушбўйлик манбаси бу ифлос ҳовли ҳам, ғайнолу
ҳам эмаслигини дарҳол англади. Манба қизнинг
ўзи эди.
У тамомила ҳушидан айрилганди. Лаҳзада ҳис
этдики, у ҳали ҳеч қачон шу қиз каби бу қадар
гўзал нарсани ҳидлаб кўрмаган. Бунинг устига,
ёруғликка рўбару тураркан, у қизнинг гавдасини
ғира-шира кўриб турарди.
У, албатта, ҳеч қачон бу қадар гўзал ҳидни
ҳидламаганини назарда тутарди. Лекин у бари-
бир одамлар ҳидини, минглаб эркаклар, аёллар,
болалар ҳидини биларди, бу қадар нафис ҳид
оқими одамдан келиши мумкинлигини ақлига

---

56
Патрик Зюскинд
сиғдиролмасди. Одатда, одамлардан бўлмағур ва
ғариб ҳидлар келарди. Болалардан бемаза ҳид,
эркаклардан сийдик, ўткир тер в
к
пишлоқ ҳиди,
аёллардан айниган чзгчҳа ёғи ва чириган балиқ
ҳиди келарди. Одамлардан умуман қизиқарли
бўлмаган ва беҳузур қилувчи ҳидлар келарди...
Мана энди ҳаётда биринчи марта Гренуй ўз бур-