Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

ган даҳшатли касаллигига дучор бўлди. Грималь
аллақачон уни қуни битди деб ўйлаган ва ўрни-
га бошқасини, аммо бир оз аф сус билан (чунки
у ҳали Гренуйдек камтар ва ҳаракатчан ишчини
кўрмаганди) қидира бошлаганди.
Лекин ҳамма кутилганига қарши Гренуй соғай-
ди. Фақат қулоғининг ортида, бзгйнида, ёноғида
уни бадбашара ва олдингидан ҳам ёқимсиз қил-
ган катта қора яралардан чандиқлар қолганди.
Шу билан бирга, унда - бебаҳо имтиёз - сибирь
ярасига чидамлилик пайдо бўлганди, у энди ҳат-

---

«Ифор>
45
то қонаб ётган энг ёмон териларни ҳам ёрилган
кўллари билан яна касаллик юқтиришдан кўрқ-
май шила оларди. Бу билан у бошқа шогирд ва
ёрдамчилардангина эмас, балки ўз издошлари-
дан ҳам афзаллиги билан фарқланарди. Шунинг
учун энди уни алмаштириш осон эмасди, иши-
нинг қиймати ортиб кетганди, шу билан бирга,
ҳаётининг қиймати ҳам. Бирданига унга ортиқ
қоқ ерда ухламасликка, омборхонада ўзига ёғоч-
дан жой ҳозирлашга ва сомон тўшаб ёпинчиқ
билан ўранишга рухсат беришди. Уни кечалари
ортиқ қамаб кўйишмасди. Овқати ҳам чидаса
бўладиган бўлиб қолди. Грималь энди у билан бир
ҳайвон каби эм ас, балки фойдали уй ҳайвонидек
муомала қиларди.
Ўн икки ёшга тўлганда Грималь уни якшанба
кунлари ярим кунга ишдан кейин озод қилишга
бошлади, ўн учдан кейин эса кундузлари ҳам иш-
дан кейин бир соат уйдан чиқиб хоҳлаганини қи-
лишга рухсат берилди. У ғалаба қилганди, негаки,
тирик қолганди ва унинг яш аш да давом этиши
учун баъзи эркинликлари бор эди.
Қишлов вақти ўтди. Кана Гренуй яна жонлан-