Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

бу ложанинг биринчи прозелити бўлишини ваъ-
да беради. Сўнгра у гул атрининг йўриқномасини
ёзишни буюрди, қайдни чўнтагига яширди ва Гре-
нуйга эллик луидор совға қилди.
Маркиз де ла Тайад-Эспинасс маърузасидан
роса бир ҳафтадан кейин ўз қарамоғидагини зши-
верситетнинг мажлислар залида қайта намойиш
қилди. Одам тиқилиб кетган эди. Нафақат илмий,
балки, энг аввало, дунёвий жамиятларнинг ҳам
гули, шу қаторда афсонавий гор одамини кўришни
истаган жуда кўп хонимлар ҳам келганди. Гарчи

---

Тайад-Эспинасснинг мухолифлари - асосан «Уни-
верситет наботот боғининг дўстона давраси»нинг
вакиллари ва «Агромаданиятни рағбатлантириш
учун жамиятлар»нинг аъзолари - ўзларининг барча
тарафдорларини сафарбар қилгандилар, тадбир
мисли кўрилмаган муваффақиятга, аҳамиятга эга
эди. Гренуйнинг бир ҳафта олдинги аҳволини ом-
мага эслатиш з^чун Тайад-Эспинасс залга ю р одами
ўзининг бутун жирканч ҳиёфаси билан тасвирлан-
ган суратни берди. Сўнгра у янги Гренуйни олиб
киришни буюрди - кўк барқутдан тикилган чирой-
ли белбурма камзулда ва ипак кўйлакда, юзларига
ю за ва упа суртилган, сочлари таралган эди. У эса
энди юриб келаркан, яъни ўзини тик тутиб, майда
ҳадамлар билан, сонларини нафис чайқатиб, ўзга-
ларнинг ёрдамисиз тахтасупага чикди, эгилиб таъ-
зим қилди, жилмайиш билан бошини у ён бу ёнга
ирғади, барча ишонмовчилар ва танқидчиларни
жим бўлишга мажбур қилди. Ҳатто университет
наботот боғларидан келган дўстлар ҳам оғир сукут-
да эди. Ўзгариш ниҳоятда кўзга кўринарли эди, бу
ерда аниҳ юз берган мўъжиза ниҳоятда эсанкира-