Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

бул қилинган ягона ҳодисалар эди. Қолган вақт-
да у фақат ўз қалъасида, ўз қалбининг мустабид
қироллигида яш арди. В а, агар уни тоғдан қувиб
ташқи дунёга туфлаб тахплаган бир ҳалокат юз
бермаганда ўш еисрда ўлгунча қолиши мумкин
эди (ахир у ҳеч нарсага эҳтиёж сезмасди).
29
Ву ҳалокат зилзила ҳам, ўрмон ёнғини ҳам, тоғ
кўчкиси ҳам ва ғорнинг ўпирилиши ҳам эмасди.
Ву 
5
пиуман ташқи ҳалокат эмас, балки ботиний
эди, шунинг учун ҳам азобли эдики, Грензгй афзал
кўрган қочқинликка йўлни беркитиб кўйганди.
Бу тушида рўй берди. Аниқроқ айтганда, орзула-
рида, тушларида, юрагида, унинг тасаввурлари-
да.
У алвон меҳмонхонадаги ёпқичда ёнбошлаб
ётар ва ухларди. Атрофида бўшаган шишалар ту-
рарди. У даҳшатли равишда кўп ичган, энг сўн-
гида малласоч қизнинг ҳидидан тўла икки шиша
ичганди. Эҳтимол, бу ҳаддан зиёд эди, чунки
ўлим каби қаттиқ бўлса ҳам уйқусида қандай-
дир шарпалар жимир-жимири туш ига кирди. Бу
жимирлашда қандайдир ҳид парчалари алоҳида
ажралиб турарди. Аввалига улар Гренуйнинг бур-
ни ёнидан ингичка толадек сузиб ўтдилар, кейин
эса зичлашдилар, булутга айландилар. Ва ўзини
ачиган ботқоқ ўртасида тургандай, ботқоқдан эса
туман қўтарилаётгандай ҳис эта бошлади. Туман
аста-секин баландларди, тез орадау Гренуйни бу-

---

«Ифор>
165
тунлай ўраб олди, унга сингиди ва туман бадбўй-
лигида ортиқ бир томчи ҳам тоза ҳаво ҳолмади.
Агар нафаси ҳайтиб ўлмай деса, бу тумандан на-
фас олиши керак эди. Бу туман эса, айтилгани-
дек, ҳид эди. Гренуй бу кимнинг ҳиди эканини