Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

мумкинки, Гренуйнинг бирдек қувончли кайфи-
яти учун яна бир сабаб бўлган қоронғи тунда юз

---

258
Патрик Зюскинд
берарди. Ушбу янги ой чиққан кечада ҳеч нар-
са уни чалғитолмади. Дунёда ҳиддан бош ҳа ҳеч
нарса, эҳтимол, денгиздан келаётгдн ҳирғоҳҳа
урилаётган тўлқинлар шовқинидан бошқа ҳеч
нарса йўқ эди. У ўз оламида эди. Кейин у мато-
ни ёғ суртилган юзалар бир-бирига тўғри келиши
учун девор қопламаси бўлакларини тахлагандай
тахлади. Унинг учун бу оғриқли жараён эди, не-
гаки у яхши билардики, минг эҳтиёт бўлганда
ҳам моделланган чизиқларнинг қисмлари бунда
сувалади ва силжийди. Лекин унда матони олиб
боришнинг бошқа имкони йўқ эди. Уни қийин-
чиликларсиз қўлтиғига қистириш учун мос қи-
либ тахлаб, чўнтагига куракча ва қайчини солди,
зайтун ёғочидан бўлган таёқни олди ва яширинча
ҳовлига чиқди.
Осмонда булутлар сузарди, уйга қоронғилик
чўкканди. Бу қоронғи кечада ёлғиз учқун шарқ
томонда йилтирарди. Ла Напулдан бир мил масо-
фада жойлашган Сент-Маргарет орасидаги бан-
даргоҳ маёғи, қарғанинг қанотидек қора чодрада
ялтираётган тўғноғич учини эслатарди.
Гренуй деворига нарвон қўйилган, оқланаёт-
ган бостирмага яқинлашди. У бўш ўнг қўли билан
учта зинани тутди, нарвонни тик ҳолатда тутиб
қўгарди ва ўнг елкасига чиқиб турган учини ти-
ради, уни ҳовли орқали қизнинг деразасига олиб
ўтди. Дераза хиёл очиқ эди. Гўё қулай зиналар-
дан юраётгандек юқорига кўтариларкан, ўзини
шу ерда, Ла Напулда бу қизнинг ифори ҳосили-
ни йиғиб олиш имконияти борлиги ҳолати билан