Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

61
— Гарчи у мени калака қилаётган бўлсада, овозидан асабийлашаётгани
сезилиб турарди.
― Қоядан сакраш кўнгилочар ишми?! - ишонқирамай йигитларга
қарадим.
Шу пайт иккинчи йигит ҳам қоя четига яқинлашди ва чиройли ҳаракат
билан бўшлиққа қараб учиб кетди. Назаримда у туби йўқ ўпқонга
тушаётгандек туюлди, ҳозир парча-парча бўлиб кетади, деб кўзимни
юмиб олдим.
― Тавба, бу ер жуда баланд-ку, дедим мен ҳайратимни яшира олмай
қайтиб жойимга ўтирарканман. — Камида юз фут чиқса керак.
― Тўғри, шу сабаб бошқа болалар пастроқдаги қоядан сакрашади. Булар
эсини еган, олифталар! Ўзларининг қанчалик кучли эканликларини
намойиш этиб, мақтанишмоқчидир-да! Қолаверса, бугун ҳаво совуқ, сув
ҳам ёқимли бўлмаса керак, — Жейкоб йигитлар томонга норози қараб
қўйди. Унинг жаҳли чиққанини сира кўрмаганим учун ҳайрон бўлдим.
― Сен ҳам қоядан сакрай оласанми?
― Албатта! — У беписанд лабини бурди. — Бу зўр машғулот, албатта бир
оз қалтис, лекин маза қиласан!
Мен бунақа қалтис ишни умрим бино бўлиб кўрмагандим.
― Жейкоб, — дедим кўзларимни катта-катта қилиб. — Мени ҳам
сакрагим келяпти!
Унинг юзи норозиликдан буришиб кетди.
― Ҳозиргина Сэм учун "Тез ёрдам" чақирмоқчи бўлиб тургандинг-ку! -
эслатди у менга. У шунча узоқ масофадан Сэмни таниганига қойил
қолдим.
― Барибир сакраб кўрмоқчиман! - дедим яна машинани тўхтатиб эшикни
очарканман. Жейкоб шошиб қўлимдан тутиб қолди.
― Бугун эмас, майлими? Кунлар исисин, кейин келамиз...
― Майли, келишдик, — дедим океандан келган совуқҳаводан жунжикиб. 
—
Лекин тезроқ сакраб кўргим келяпти.
― Тезроқ дейсанми? — пешанасини тириштирди у. — Баъзида жуда
ғалати гапларни гапирасан-а, Белла? Ўзингга ҳам сезиладими?
Мен хўрсиниб "сезилади" деб қўйдим.
― Лекин биз бу қоядан сакрамаймиз.
Учинчи йигит бошқалардан ҳам узоқроққа сакраганини, бўшлиқ бўйлаб
парвоз қилаётганини кўриб энтикдим. У ҳавода қайта-қайта айланар, худи
парашюти бордек бехавотир ҳаракат қиларди. Назаримда у ўта беташвиш,
эркин туюлди, унга ҳавасим келди.
― Майли, — рози бўлдим. — Биринчи марта пастроқдан сакраймиз.
Энди Жейкоб хўрсинди:
― Аслида бу ерга мотоциклларни синовдан ўтказишга келгандик, ёки
фикринг ўзгардими? — деб эслатди.
― Ҳа, албатта, ― дедим охирги йигитнинг сувга сакрашидан зўрға кўз
узарканман, машина эшигини ёпдим.