Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

203
Ҳамма сўзсиз
стол атрофига жойлашди. Элис мени тушунгандек
жилмайиб қўйди. Карлайл
менга қараб “Сўз сенга”, деди.
Уларнинг кўз узмай туришларидан ҳаяжон босди. Эдвард сездирмай стол
тагидан қўлимни тутди.
― Яхши, ― дедим. ― Умид қиламанки, Элис Вольтеррада бўлган
воқеаларни сизларга гапириб берган?
― Ҳаммасини, ― ишонтирди Элис.
― Қандай етиб келганимизни ҳамми?
― Албатта, — бош силкиди у.
― Яхши, — дедим. Улар мен фикримни бир жойга жамлашимни сабр
билан
кута бошлашди. ― Унда ҳамма барча гапдан хабардор. Ҳозир бир
муаммо мени
қийнаяпти, — ниҳоят гап бошладим мен. — Элис
Волтариларга мени ҳам ўз
сафларингга қўшишга ваъда берган. Улар
кимнидир жўнатиб ваъдани
бажардикми-йўқми, текширишмоқчи. Демак,
бундан қочиб бўлмайди. Бу муаммо
энди ҳаммаларингга тегишли, бундан
жуда афсусдаман. Рўпарамда ўтирган
чиройли чеҳраларга бир-бир қараб
чиқдим. Эдварднинг лаби қимтилди. ― Агар мени қабул қилишни
истамасанглар, унда Элисдан илтимос
қилишимга тўғри келади. Агар у
буни истамаса...
Эсми гапириш учун оғиз жуфтлаганди, мен бармоғимни кўтариб уни
тўхтатдим.
― Илтимос, гапимни тугатишга рухсат берсангиз. Мен нима исташимни
биласизлар. Шу билан бирга бунга Эдварднинг муносабатидан ҳам
хабарингиз
бор. Бу муаммони адолатли ҳал этишнинг ягона йўли — бу
овоз бериш. Агар
сизлар мени ўз сафларингга қўшиб олишни
истамасанглар... унда назаримда бир
ўзим Италияга йўл олганим маъқул. Уларнинг ўзи ортимдан бу ерга
ташриф
буюришларига йўл қўя олмайман...
Эдвард инграб юборди, лекин мен эътибор бермадим.
― Ҳеч кимнинг ҳаётини хавф остига қўйишни истамайман, шу сабаб бир
ўзим кетаман. Шу сабаб ҳозир мени вампир бўлишимни истайдиганлар ва
истамайдиганларни билиб олмоқчиман.
Карлайл оғиз очганди ҳамки, Эдвард "бир дақиқа" деб унинг гапини
бўлди. У
қўлимни янада қаттиқроқ қисиб гап бошлади: Овоз беришдан
олдин бир нарсани
қўшимча қилмоқчи эдим. Беллага хавф солаётган
нарсадан ташвишланмасак ҳам
бўлади, — деди у жонланиб. —
Хайрлашаётганимизда Аронинг қўлини қисишни
истамаганимнинг
сабаби бор. Улар бир нарсани эътиборга олишмади ва мен ҳам ошкор
этишни истамадим...
― Нима экан у? ― сўради Эсми.
― Волтарилар ўзларига ҳаддан ортиқ ишонишади, албатта бунга
асослари
бор. Агар бировни қидиришса уни топиш улар учун муаммо
эмас. Деметри
эсингдами? — менга ўгирилди Эдвард.
Баҳайбат Деметрини эслаб сесканиб кетдим.