Zulfiya hayoti va ijodi

Onam qo’llarida mushtday tugunchak, Tosh shaharni kezar avaxta izlab, Avaxta nechadir, zor ona necha, Nechalar yashardi zamonni «siz»lab. Keksa ko’zlarida mo’ldir va mo’ldir Qotgan ko’z yoshlarga boqardim hayron. Bu sokin jussani kemirar ne sir, Ne bois muttasil dillari vayron... Kuni bo’yi kezib, bukchayib, tolib, Keksa bag’rin yerga berib yotardi. Biz nochor bir-biriga ezilib boqib, Sukut dengiziga og’ir botardik.

Norg’ul o’g’illaring qirildi qushday Sibirning nur tushmas o’rmonlarida. Sen esa yasharding misoli tushda Turtinib g’ofillik tumanlarida. Menmi? Men shu qadar yosh edim hali. Yoshlik — g’am — begona biri-biriga. Qutulmoqqa anduh botqoqlaridan Osildim muhabbat shodliklariga. Menmi? Men ishq otlig’ bir jahon aro She’r tinglab, she’r tizib — she’rlarda qoldim... Behishtiy jaranglar — jonimga oro — O’zimning baxtimda o’zim yo’qoldim.

Baxt qasrimga kirib meni topdi dard, Urush, yozda yoqqan qor kabi o’lim. O’ttizga yetmayoq sochim qor yalab, Ko’z yoshim soyiga to’kildi gulim. Onam, donolikda yagona onam, Isyon ko’tarishdan bermabsiz saboq, Ustimga ketma-ket tog’ qulagan dam Qoldim yashin urgan polopon siyoq. Bo’ldi, bas! Jangdan so’ng horg’in sarkarda Tirik askarlarin tizganday qator — Men tirik hislarim bir joyga yig’dim Va kuchli yashashga ayladim qaror.

Yurtni bo’ron bo’lib kezdim bosh-oyoq, Qabristonlar aro quyunday yurdim, Eng kichik giyoh ham nazdimda uyg’oq, Faqat el-elatni sukutda ko’rdim. Tushlarimda topib akam jasadin, Otamning yoniga qazitdim qabr. O’zim yonganimda ruhlar yondi deb Xokiga suv sepib, tiladim sabr. Taqdir, taqdir dedim, yashadim uzoq, Taqdir peshonaga yoziq deyishdi. Yoziqni devorga urdim-u biroq Men sindim, qonimdan g’ishtlari pishdi.

Alam. Yomon alam ko’zing ko’r bo’lsa, Lekin so’qir dillik undan-da dahshat. Xalq ganjin yulmoqqa cho’zilgan qo’lga Biz alvon guldasta tutibmiz faqat. «Yangi hayot» debmiz o’sha kunlarni, Betalab, benolish yashabmiz ko’p yil. Bir o’ylab ko’rmabmiz bu yurt hokimin Labi kulib, nechun rang-ro’yi zahil?! Toji yo’q podshoday sezdimi o’zin, Shu’la yoyilmadi bukik dilida? Qo’lida zarra yo’q ixtiyor, izn, Bildimi yitardi g’urur elida?!