Зиѐвуддин Раҳим, Одилхон қори Юнусхон ўғли

ТОНГГИ УЙҚУНИНГ РИЗҚҚА ТАЪСИРИ 
ّْيِدِماَغْلا ٍرْخَص ْنَع
ُوْنَع ُللها َيِضَر
ُللها ىَّلَص ِّْبَِّنلا ْنَع
َؿاَق َمَّلَسَو ِوْيَلَع 
: 
 َب َّمُهَّللا
يَهِزاُءُب يِف يِتَّمُل ْكِزي
َثَ َػب اَذِإ َفاَكَو
ِؿَّوَأ ْنِم ْمُهَػثَ َػب اًشْيَج ْوَأ ًةَّةِرَس
ًلُجَر ٌرْخَص َفاَكَو ِراَهَّػنلا
ُوُلاَم َرُػثَكَو ىَرْػثَأَف ِراَهَّػنلا ِؿَّوَأ ْنِم ُوَ َراَِتِ ُثَ ْػبَػة َفاَكَو اًرِجاَ 
وُبَأ ُهاَوَر .
ِمْرّْػتلاَو َدُواَد
ُدَْحَأَو ْوَجاَم ُنْباَو ُّيِذ
َفاَّبِح ُنْباَو
ٌحيِحَص ُهُدَنَسَو
.
Сахр Ғомидий розияллоҳу анҳу ривоят қилади:
“Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Эй Аллоҳ, 
умматим барвақт 
(қилган ишлари)
га барака бер!” деб дуо қилдилар. У зот қўшинни бирон жойга 
жўнатмоқчи бўлсалар, куннинг аввалида жўнатардилар”. Сахр тижоратчи эди. Уям тижорат 
карвонини куннинг аввалида жўнатарди. Натижада мол-дунѐси кўпайиб, бойиб кетди
(Абу Довуд, 
Термизий, Ибн Можа, Аҳмад, Ибн Ҳиббон ривояти. Ривоят санади саҳиҳ). 
Ҳадис ровийи Сахр ибн Вадоа Ғомидий Асадий Ҳижозий розияллоҳу анҳу саҳобалардандир. У 
Тоифда истиқомат қилган. Ғомид – Азддаги жой номи. Сахр Ғомидийдан “Сунан соҳиблари” ҳадис ривоят 
қилган. Термизий: “Сахр Ғомидий ҳадиси “ҳасан”, лекин у Набий соллаллоҳу алайҳи ва салламдан бундан 
бошқа ҳадис ривоят қилмаган”, деган. Абулқосим Бағавий ҳам унинг бундан бошқа ҳадис ривоят 
қилмаганини айтган. Эслатиб ўтамиз: мазкур ҳадис бу бобда келган энг саҳиҳ ҳадисдир. 
Ушбу ривоятда айтилишича, Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам эрта тонгда бажарилган 
ишлар баракали бўлишини сўраб дуо қилганлар. Бунинг тасдиғи ўлароқ ҳадис ровийи ҳаѐтидан ибратли 
воқеа келтирилмоқда. 
“Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Эй Аллоҳ, умматим барвақт 
(қилган ишлари)
га барака 
бер!” деб дуо қилдилар. У зот қўшинни бирон жойга жўнатмоқчи бўлсалар, куннинг аввалида 
жўнатардилар”.
Яъни: эй Аллоҳ, умматим тонгда қилган амалига, касб-кор қилувчилар касбига, илм талабидагилар 
илмига барака бер, уларнинг ишини серунум, ривожли, давомли қил! 
Умматларини эрта туришга, барвақт ҳаракат қилишга ундаган Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва 
саллам айтган гапларига ўзлари амал қилардилар. У зот бирон ерга кичик гуруҳ ѐки каттароқ қўшинни 
юбормоқчи бўлсалар, кун аввалида жўнатардилар.