Зиёвуддин Раҳим 2 бисмиллаҳир роҳМАНир роҳийм!

“
(Эй Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи ва саллам, эсланг, Аллоҳ)
уларнинг барчаларини 
тўплайдиган Кунда: “Эй жинлар жамоаси, инсонлардан жуда кўпини 
(адаштирдингиз”, дейди. 
Шунда)
у жинларнинг инсонлардан бўлган дўстлари: “Парвардигоро, бизлар бир-биримиздан 
фойдаландик, Ўзинг биз учун белгилаб қўйган ажалимизга етиб келдик”, деганларида 
(Аллоҳ)
 

---

153 
айтади: “Жойингиз дўзахдир! Унда абадий қоласиз. Магар Аллоҳнинг хоҳиши билангина 
(чиқишингиз мумкин)
. Албатта, Парвардигорингиз ҳикмат ва билим Соҳибидир”
(“Анъом” сураси, 
128-оят). 
Қиёматда Аллоҳ инсонларни ҳам, жинларни ҳам бир ерга тўплайди. Кофир жинларга: 
– Эй жинлар жамоаси! Сизлар жуда кўп одамларни адаштирдингиз, йўлдан урдингиз. Оқибатда 
уларни жаҳаннамга киргиздингиз, – дейди. Шунда жинларнинг инсонлар орасидаги яқин дўстлари 
Аллоҳга шундай жавоб қилишади: 
– Эй Парвардигор! Биз бир-биримиздан ҳузур топдик: жинлар бизни ботил нарсалар, нафс 
хоҳишлари, шаҳватлар билан йўлдан уриб завқланди. Уларга итоат этишимиз, нафс йўриғига юришимиз 
уларга лаззат бахш этди. Шу кўйи Сен белгилаб қўйган ажалимизга, ўлим вақтига (ёки қайта тирилиш 
кунига) етиб келдик. 
Шунда Аллоҳ таоло уларга дейди: 
– Жаҳаннам сизларнинг ҳам, яқин дўстларингизнинг ҳам жойидир! У ерда абадий қоласиз. Фақат 
Аллоҳ хоҳлаган бандасига (дўзах азобидан) нажот беради. Аллоҳ Ўз тақдирида, шариатида, ҳукмида 
ҳикматли, одамлар қилаётган ҳамма ишларни билиб турувчи Зотдир. 
РАСУЛУЛЛОҲ СОЛЛАЛЛОҲУ АЛАЙҲИ ВА САЛЛАМ ЖИНЛАРГА 
ҚУРЪОН ЎҚИБ БЕРГАНЛАРИ 
Абдуллоҳ ибн Масъуд розияллоҳу анҳу Набий соллаллоҳу алайҳи ва салламдан ривоят қилади: 
“Олдимга жинлар даъватчиси келди. Мен бориб уларга Қуръон ўқиб бердим” (Абу Довуд ривояти). 
Жинлар Расулуллоҳдан бир неча марта Қуръон эшитишган. Баъзида Пайғамбаримиз алайҳиссалом 
қироат қилаётганларида жинлар эшитиб турганини сезмаганлар. Баъзан уларнинг элчиси таклифи билан 
бориб, жинларга Қуръон ўқиб берганлар. 
Жобир розияллоҳу анҳудан ривоят қилинишича, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам 
саҳобалалар олдига чиқиб, “Ар-Раҳмон” сурасини бошидан охиригача ўқиб бердилар. (Саҳобалар 
қироатни эшитиб) жим тураверишди. Шунда Расулуллоҳ дедилар: “Мен жинлар (билан учрашилган) 
тунда мана шу сурани ўқиб бергандим. Улар сизлардан чиройлироқ жавоб қайтаришди. Ҳар сафар 
“Парвардигорингизнинг қайси бир неъматини ёлғонга чиқарасизлар?!” деган оятга келганимда, улар: 
“Парвардигоро, неъматларингдан биронтасини ёлғонга чиқармаймиз. Ҳамду сано Сенгагина хос!” деб 
айтишди” (Термизий, Ҳоким, Байҳақий ривояти. Ривоят санади ҳасан).