I. O'quv fanining dolzarbligi va oliy kasbiy
ta'limdagi o'rni
“Teatr tarixi” fan dasturi uch qismdan iborat bo‘lib, birinchi qismda G‘arbiy
Ovro‘pa va AQSH, ikkinchi qismda MDX, uchinchi qismda O‘zbek teatrlarining kelib chiqishi, rivojlanish tendensiyalari, dramaturgiya, aktyorlik va rejissyorlik san’atining namoyandalari, raqs, musiqa, shuningdek rassomlar ijodiy faoliyatini o‘rganish, spektakllardagi o‘ziga xos joziba, davr va zamon bilan hamohangligi aks etirilishining badiiylik darajasini tahlil etish, Respublika madaniy hayotidagi islohotlar, san’at turi istiqboliga ta’sir etadigan masalalar qamrab olingan.
Teatr tarixi san’atining ilg‘or an’analari hamda zamonaviy eng muhim yangiliklarini nazarda tutgan holda mamlakatimiz umumiy badiiy madaniyatini rivojlantirish va bunda milliy istiqlol g‘oyasi tamoyillari mohiyatidan kelib chiqqan holda ish tutish fanning dolzarbligini belgilaydi.
II. O'quv fanining maqsadi va vazifalari
Yosh mutaxassislarda Teatr tarixiining umumiy xususiyatlari haqida tasavvur hosil qilish, ushbu yo‘nalishda bilimlarini kengaytirish va chuqurlashtirish, eng yirik dramaturg, aktyor rejissyor va san’at arboblarining o‘ziga xos boy ijodi bilan tanishtirish, o‘z mohiyatiga ko‘ra jahon va o‘zbek san’ati rivojiga hissa qo‘shgan teatr va uning ijodkorlari orttirgan tajriba va an’analarini ibrat va namuna sifatida talabalar ongiga singdirish, sahna asarlarini tahliliy – estetik tushunish ko‘nikmasini singdirishdan iborat.
Ushbu maqsadga erishish uchun fan talabalarni nazariy bilimlar, amaliy ko'nikmalalar, ilmiy va ijodiy jarayonlarga uslubiy yondashuv hamda yoshlar dunyoqarashini shakllantirish vazifalarini bajaradi.
Fan bo'yicha talabalarning bilim, ko'nikma va malakalariga quyidagi talablar qo'yiladi.
Talaba:
– jahon va o‘zbek teatr tarixi fanining mazmun - mohiyatini ochib berish; ta’lim
jarayonida talabaning ijodiy imkoniyatlarini rivojlantirish; bo‘lg‘usi ijodkor sifatida
o‘z fikrini aniq ifoda eta olish qobiliyatini tarbiyalash;
– Teatr tarixi san’atining o‘ziga xos xususiyatlari, shakllanish va rivojlanish
bosqichlari haqida professional tushunchalarni singdirish to'g'risida tasavvurga ega
bo'lishi;
– Teatr tarixii rivojiga hissa qo‘shgan dramatur, aktyor va rejissyorlik san’atining
yirik namoyandalari, shuningdek rassomlar ijodidagi o‘ziga xoslik bilan tanishtirish;
– teatr san’ati barcha xalqlarning ijodiy merosi hisoblanib, u yaxlit holida insoniyat yaratgan badiiy qadriyatlarni bilishi va ulardan foydalana olishi;
– Teatr tarixiida sahnalashtirilgan spektakllarni, teatrlashtirilgan tomoshalarni tahlil qilish, sohaga oid muammolar bo'yicha yechimlar qabul qilish ko'nikmalariga ega bo'lishi kerak.
Do'stlaringiz bilan baham: |