Ўзбекистон республикаси олий ва ўрта махсус таълим вазирлиги мирзо улуғбек номидаги ўзбекистон

3.
 
Лингвистик манбалар. 
Лотинча
“
лингуа” – 
тил
 
сўзидан 
олинган. Тилимиздаги, унинг лексик таркибида узоқ ўтмишдан 
қолган ижтимоий–иқтисодий, маъмурий ва ҳуқуқий атамалар: 
чокар
(илк ўрта асрларда катта ер эгасинининг молу жонини 
қўриқлаб, уни ички ва ташқи ёвлардан муҳофаза қилган), 
кашоварз
(қишлоқ жамоаларининг оддий меҳнаткаш аъзоси), 
кадивар
(катта 
ер эгаларига қарам бўлиб қолган қишлоқнинг зироаткор аҳолиси); 
вағнзе
(ибодатхона тасарруфудаги ерлар) ва бошқ.,; жой, халқ, 
қабила ва уруғ номлари: 
Дўрмон, Қўнғирот, Манғит, Жалоир, 
Қатағон, Минглар,Чиғатой 
ва бошқалар кўп учрайди. Шу ва шунга 
ўхшаш терминлар шубҳасиз қимматли тарихий материал бўлиб, 
узоқ ўтмишдаги аждодларимизнинг ижтимоий–сиёсий ҳаётини 
ўрганишда ёрдам беради. Уларнинг келиб чиқиши ва 
этимологиясини лингвистика фани ўрганади. 
4.
 
Халқ оғзаки адабиёти.
 
Оғзаки адабиёт маданиятнинг энг 
қадимги соҳаларидан бўлиб, унинг илдизи қадим замонларга бориб 
тақалади. Оғзаки адабиётнинг айрим намуналари қадимги юнон 
тарихчилари, шунингдек, Шарқ олимларининг асарлари орқали 
бизгача етиб келган. Кайковус, Жамшид ва Сиёвуш, Тумарис ва 
Широқ ҳақидаги қиссалар шулар жумласидандир. “Алпомиш”, 
“Гўр ўғли” каби достонлар, шунингдек, халқ эртаклари, маросим 
қўшиқлари, матал ва топишмоқларнинг ўз даври ижтимоий 
муносабатлари тарихини ўрганишдаги ўрни беқиёсдир. Ёзма 
адабиётдан аввал пайдо бўлган бу халқ дурдоналари турли 

---

30 
ижтимоий табақага мансуб кишиларнинг турмуши, маънавий 
қиёфаси, урф–одати, шу даврда ҳукм сурган ижтимоий 
муносабатлар ҳақида қизиқарли маълумотлар беради.