Ўзбекистон республикаси олий ва ўрта махсус таълим вазирлиги а.ҚОдирий номидаги жиззах давлат педагогика институти педагогика-психология кафедраси

Узоқ хориж олимларнинг тренинг юзасидан олиб борган ишлари
Гуруҳларда тренинг ўтказишга бағишланган ишлар тарихи шуни кўрсатадики, бу борадаги ишлар дастлаб айнан психологик маъно-мазмун касб этмаган. Бу соха асосан психосоматик асалликлар билан беморлар гурухини бир жойда даволашга ҳаракатдан бошланган.
Бунда дастлабки тадқиқотлардан бири сифатида австриялик психиатр Ф.А.Месмернинг (1734-1815й.й) ва америкалик шифокор Джозеф Праттнинг (1930й) олиб борган ишларини келтириш мумкин. Улар хар иккаласи хам гурухий терапея усулини қўллаган ҳолда ўз касалларини даволашга ҳаракат қилганлар. Д. Пратт дастлаб ўз беморларини гуруҳий даволашнинг фақат иқтисодий жиҳатдан фойдалилигини англаган холос, у гуруҳда иш олиб боришнинг психологик жиҳатларига эътибор ҳам бермаган. Лекин аста-секин у шу нарсага амин бўлганки, психотерапеяда асосий ҳолат – гуруҳий ўзаро таъсирдир. Яъни, Пратт гуруҳдаги кишиларнинг бир-бирига ижобий таъсири уларнинг касалликдан соғайишларига ҳам катта таъсир кўрсатаётганлигини кузатган.
Д.Праттнинг тадқиқоти гуруҳий терапеяда дастлабки қадам бўлган бўлса, бу соҳада иккинчи қадам сифатида Фрейднинг психоанализ назариясини давом эттирувчиларан бири бўлган – Тригант Барроунинг ишларини таҳлил қилиш мумкин. Т.Барроу 1925 йилдаёқ гуруҳий таҳлил атамасини киритган, бунда у кишиларни тушуниш учун улар билан бирга бўлган ижтимоий гуруҳларни ўрганиш лозимлигини қайд этган.
Гурухий терапея ҳақида гап кетганда Я.Моренонинг ишларини ҳам гапириб ўтиш лозимки, ўз вақтида у ҳам бу соҳани тушуниш учун анчагина ишларни амалга оширган. У гуруҳий терапеяда асосий бўлган психодрамманинг асосчиси ҳисобланади. У 1932 йилда гуруҳий психотерапея атамасини киритди.
ХХ асрнинг 50-60-йилларига келиб психотерапевтлар орасида гуруҳ билан иш олиб боришга қизиқиш ортди. Улардан бири –психологиядаги гуманистик йўналишни ривожланишига ҳисса қўшган олимлардан бири Карл Роджерс ҳисобланади. Унинг иши бошқалардан шуниси билан фарқланадики, у гуруҳ бошқарувчисини мутахассис ёки мижозни даволовчи шифокор эмас, балки, иштирокчилар билан тенг бўлган, улар билан ўзаро тенг муносабатда бўла олувчи шерик сифатида қарайди.
1960 йилларда К.Роджерснинг гуманистик психология анъанасига мос холда ижтимоий ва ҳаётий кўникмаларни шакллантирувчи тренинглар ўтказила бошланди. Бу тренинглар ўқитувчилар ва менеджерларнинг касбий малакаларини ва тайёргарлигини ошириш мақсадида амалга оширилган. Ҳаётий кўникмаларни шакллантириш юзасидан олиб борган тренингларда иштирокчиларга йўналтирилган учта асосий моделдан фойдаланилган.
Биринчи модел ҳаётий кўникмаларнинг етти хил турини ўз ичига олган бўлиб, булар: муоммоларни еча олиш, мулоқот, ўзига ишончни сақлаб туриш, танқидий тафаккур, қатъиятлилик, “Мен” концепциясини ривожлантириш ва ўзини бошқара олиш кўникмаларидир.
Иккинчи модел тренингни асосий мақсади сифатида ҳаётий кўникмаларнинг тўртта категориясини ўз ичига олади. Булар: шахслараро мулоқот, саломатликни асраш, қарор қабул қилиш ва муаммоларни ечиш кўнималаридир.
Учинчи модел ўз ҳиссиётларини назорат қилиш, шахслараро муносабат, ўзини тушуниш, ўзини иқтисодий ҳимоя қилиш, ўзини қўллаб-қувватлаш кўникмаларини ҳосил қилишга қаратилгандир.
Гуҳий ишни ташкил қилиш борасида Курт Левин ҳам иш олиб борган бўлиб, у ўз тадқиқотлари натижасида: “Кишиларнинг индивидуал хусусиятларини аниқлашда уларни алоҳида-алоҳида текширгандан кўра битта гуруҳга жамлаб текшириш осонроқ кечади”, - деган хулосага келади. Гуруҳий терапияни муваффақиятини таъминловчи сабаблардан бири ўйин ва машқлар жараёнида ҳиссий муносабатлар натижасида иштирокчиларнинг бир-бирига бўлган муносабати ниҳоятда илиқ бўлади. Шу билан биргаликда тренинг гуруҳларда инсон ўзига тисбатан бошқалар томонидан илиқ муносабатни, ишончни, меҳрни ва ёрдам беришга тайёрлик ҳисларини сезади.
Даволовчи врач ёки мутахассис билан ишлаш эмас, балки гуруҳдаги иштирокчилар билан ўз муаммоларини ҳал қилиш ҳар бир иштирокчида қулайлик хиссини вужудга келтириши юзасидан бир қанча тиббиётчи олимлар фикр билдирганлар. Шу йўналишда олиб борган тиббиётчи олимлардан бири Левин ўз ишлари натижасида (1972) психокоррекцион гуруҳлар учун умумий бўлган 6 та жараённи ажратиб кўрсатади.
Психокоррекцион гуруҳларни муаммосининг ечилишига қараб раҳбарларни тайёрлаш ва шахслараро муносабат кўникмаларини ўргатиш, шахснинг баркамоллаштирувчи, турли хил руҳий зўриқишларни бартараф этувчи гуруҳларга ажратиш мумкин. Ҳар қандай турдаги гуруҳнинг диапазони жуда кенг бўлади: ахборот ёки вазифага қаратилган гуруҳдан то шахс ёки тушунишга қаратилган гуруҳгача; бошқарувчига йўналтирилган гуруҳдан то иштирокчига йўналтирилган гуруҳгача; юқори тузилмадаги гуруҳдан то паст тузулмадаги гуруҳгача қисқа вақтли гуруҳдан узоқ вақтга мўлжалланган гуруҳгача; соғлом одамлар гуруҳидан то касаллардан тузилган гуруҳгача.
Мулоқот жараёнида компитетликни ошириш юзасидан дастлабки иш К.Левиннинг шогирдларига тегишли бўлиб, улар АҚШнинг Бетел шахрида тренинг гуруҳини ташкил этиб, улар билан иш олиб борганлар ва бу гурҳларни Т – гуруҳ деб номлаганлар. Т- гуруҳнинг асосида қуйидаги ғоя ётади: кўпчилик одамлар гуруҳларда ишлайдилар ва яшайдилар, лекин улар кўпинча бу гуруҳда қандай иштирок этаётгани, атрофидаги одамлар уларга қандай кўз билан қараётгани, уларнинг хулқ-атвори ва хатти-ҳаракатларига нисбатан қандай муносабат билдираётганлиги ҳақида ўйлаб ҳам кўрмайдилар. К.Левин кишиларнинг хулқ-атворида ва установкаларида юзага келадиган ўзгаришлар улар билан алоҳида ишлаганда эмас балки маълум бир гуруҳга бирлаштириб ишланганда самаралироқ бўлганлигини таъкидлайди. Шунинг учун одам ўзидаги установакаларни ўзгартириш ёки хулқ-атворнинг янги шаклларини вужудга келтириш учун атрофдаги одамлар унга нисбатан қандай муносабатда бўлишига қараб ҳаракат қилишлари лозим.
К.Левиннинг шогирдлари томонидан гуруҳлараро муносабатлар соҳасида олиб борилган ишлар АҚШда тренинг бўйича милий лабораториянинг тузулишига асос солди. Бу лабораторияда базавий кўникмаларни хосил қилиш бўйича гуруҳ тузилган эди. Олиб борилган ишлар натижасида Т-гуруҳ амалиёти ривожланди. Бу гуруҳда рахбарлар, менеджерлар, сиёсий лидерлар иштирок этиб, уларда шахслараро ўзаро муносабатда самарали мулоқот ўрнатиш, бошқариш, низоларни ҳал қилиш ва гуруҳларни жипслаштириш кўникмалари шакллантирилди. Баъзи Т-груҳлар эса инсоннинг ҳаётий қадриятлари ва ўзига тўғри баҳо бериш ва ўзига нисбатан ижобийлик хисларини кучайтиришга йўналтирилган эди. Бундай Т-гуруҳларнинг дастлабкиси 1954 йилда ташкил этилган бўлиб улар сензитив гуруҳлар деб номланган.
1970 йилларда АҚШнинг Лейпциг ва Йен университетларида М.Форверг раҳбарлиги остида ижтимоий-психологик тернинг усули ишлаб чиқилди. Бу тренингда саҳна кўриниши элементларини ўз ичига олган ролли ўйинлардан фойдаланилди, уларнинг мақсади самарали мулоқот кўникмаларини шакллантиришга қаратилган эди.