Ўзбекистон Республикаси Хал= таълими вазирлиги

Сочиқ
З.Комилов 
Кир бўлса қўлу-юзим, 
Ювиб артаман ўзим. 
Миннатдорман, очиғи, 
Сендан оппоқ сочиғим. 
 
 
 
8-мавзу: Қўлни ювиш 
 
Болаларга қўл ювиш қоидасини амалий кўрсатиш. 
1.Қўлни ювишда аввало кўйлак енглари ҳўл бўлмаслиги учун енгларни шимариб олиш керак. 
2.Қўлларини намлаб олиш ва совунни кўпиртириб олиб кафтларни бир-бирига яхшилаб ишқалаш 
керак. Ўнг кафт билан чап қўлнинг устини ишқалаш ва аксинча. 
3.Кафтларни бир-бирига ишқалаш, бунда қўлнинг бармоқларини бир-бирига чирмаштириш. 
4. Бармоқларнинг устини бошқа қўлнинг кафтига ишқалаш, бунда бармоқларни қулф қилиб 
бирлаштириш. 
5.Чап қўлнинг катта бармоғини ўнг қўлнинг кафти билан айланма ҳаракат қилиб ишқалаш ва аксинча.
6.Чап кафтни ўнг қўлнинг бирлаштирилган бармоқлари билан орқага ва олдинга айланма ҳаракат 
қилган ҳолда ишқалаш ва аксинча
7.Қўлни чайишда ҳам бармоқларни яхшилаб ишқалаб чайиш.
8.Қўлларда совун кўпиги қолмаслиги керак. Чайиб бўлгач қўл қуригунча сочиққа артиш.
 
9-мавзу:Тиш ювиш 
 
Болаларга тиш ювиш қоидасини амалий кўрсатиш. 
1.Барча тишларни ташқи юзаларини милкдан тишнинг четига қараб тозалаш. 
2. Барча тишларни ички юзасини милкдан тишнинг четига қараб тозалаш. 
3.Ҳар бир тишни чайновчи юзасини тозалаш. 
4. Олдинги томондан юқори ва пастки тишларнинг ички юзаларини тозалаш. 

---

31 
5.Тил ва лунжни ички юзасини тозалаш. 
 
10-мавзу: «Кийиниш одоби» 
 
Чевар бўламан 
Т.Ниѐз. 
Эгнимдаги атласим, 
Ойим тикиб бердилар. 
Ҳамма дугоналарим, 
Бир-бир келиб кўрдилар. 
Чеварлар-ку дейишди, 
Ойимни улар бари. 
11-мавзу: «Дастурхон одоби» 
Араз 
Ёқимли ҳид чиқиб турган ошхонага кирган Чарос: 
-Ойи, бугун нима овқат?-деб сўради. 
-Қовурма, қизим. 
-Э, қовурма емайман,-деди у чақалоқдек лабларини чўччайтириб. 
-Нима ейсан бўлмаса?-сўради онаси жиғибийрон бўлиб,-ҳар куни шу аҳвол: палов қилсам, 
«сутли ош ичаман», дейсан, сутли ош қилсам, «карам шўрва» дейсан, қанақа қизсан ўзинг? Бор, 
емасанг ема! Чарос онасидан анчадан бери бунақа аччиқ гап эшитмагани учун анграйиб қолди, сўнг 
оѐқларини тапиллатиб йиғлай бошлади.
-Йиғлама, бўлди,-онаси жеркиб берди. Чарос кўзлари қизариб югурганича хонасига кирдида, 
ўзини ѐстиққа ташлаб тумтайиб олди. 
Орадан бир оз вақт ўтгач, онаси билан дадаси уни овқатга чақиришди, лекин Чарос овқатга 
келмади, аразлаб ѐтаверди. Бир пайт Чарос кўзларини очди, чироқ ўчган, ошхона, меҳмонхона ҳам 
қоронғи. Унинг қорни очқади, аввалига нима қилишини билмади, ўрнидан туриб ўтирди-да, ўйланиб 
қолди. У ошхонага кирди, стул устига чиқиб чироқни ѐқди, саватни қараса, нон йўқ. У нима қилишини 
билмай чойнакни кўтариб кўрди, чойнак ҳам бўм-бўш эди, охири бориб қозонни қопқоғини кўтарди, 
«ҳеч нарса қолдиришмабди-ку, энди нима қиламан, қорним бирам таталаяптики, қанийди, озгина 
бўлсаям қовурмадан бўлса, мазза қилиб еб олардим, қовурма ҳам ширин-ку, ҳа, ширин». Чарос 
ошхона ўртасида ҳайкалдек туриб қолди, уф тортди, кўзларини юлиб очди қорни хуштак чалгандек 
бўлди, ўртоқларига ҳаваси келиб кўзларидан ѐш қуюлиб, полга томди. «Оч ѐтавераманми, ойижон, 
кечиринг, энди сираям аразламайман»-у эндигина бақириб юбормоқчи бўлганда, ошхонанинг эшиги 
очилиб онаси кўринди:
-Ҳа, қизим, бу ерда нима қилиб турибсан? 
Чарос онасини маҳкам қучоқлади. 
-Ойижон, энди...энди сираям, - у гапини давом эттиролмай йиғлаб юборди.