Yulduzlarning kelib chiqishi, tug'ilishi va rivojlanishi O'rganish jarayoni va yulduzlar evolyutsiyasi diagrammasi Yulduz evolyutsiyasi bosqichlari

Oq mitti
Yulduzlarning aksariyati, shu jumladan Quyosh, o'zlarining evolyutsiyasini tugatib, buzilgan elektronlar bosimi tortishish kuchini muvozanatlashtirmaguncha qisqaradi. Bu holatda, yulduzning kattaligi yuz marta kamayib, zichligi suvga nisbatan million marta ko'payganda, yulduz oq mitti deb nomlanadi. U energiya manbalaridan mahrum bo'lib, asta-sekin soviydi, qorong'i va ko'rinmas bo'ladi.
Quyoshdan kattaroq yulduzlarda degeneratsiya qilingan elektronlarning bosimi yadroning qisqarishini o'z ichiga olmaydi va u zarrachalarning aksariyati shu qadar zich o'ralgan neytronlarga aylangunicha davom etadiki, yulduz kattaligi kilometrlar bilan o'lchanadi va zichlik zichlik 100 million marta suv. Bunday ob'ekt neytron yulduzi deb ataladi; uning muvozanati degeneratsiya qilingan neytron moddasining bosimi bilan saqlanadi.
Supermassiv yulduzlar
Massasi beshta quyosh massasidan kattaroq yulduzning tashqi qatlamlari sochilib, qizil supergigant hosil qilgandan so'ng, tortish kuchlari tufayli yadro kichray boshlaydi. Siqishni davom ettirish bilan harorat va zichlik oshadi va termoyadro reaktsiyalarining yangi ketma-ketligi boshlanadi. Bunday reaktsiyalarda og'ir elementlar sintezlanadi, bu yadroning qulashini vaqtincha to'xtatib turadi.
Oxir oqibat, davriy jadvalning tobora og'ir elementlari shakllanib borishi bilan kremniydan temir -56 sintezlanadi. Shu vaqtgacha elementlarning sintezi natijasida katta miqdordagi energiya ajralib chiqdi, ammo aynan shu temir yadrosi -56 maksimal massa nuqsoniga ega va og'irroq yadrolarning hosil bo'lishi noqulay. Shuning uchun, yulduzning temir yadrosi ma'lum bir qiymatga yetganda, undagi bosim endi ulkan tortishish kuchiga bardosh bera olmaydi va yadroning zudlik bilan qulashi uning moddasini neytronizatsiya qilish bilan sodir bo'ladi.
Keyinchalik nima bo'lishi aniq emas. Ammo nima bo'lishidan qat'i nazar, bu bir necha soniya ichida ajoyib kuchning supernova portlashiga olib keladi.
U bilan birga bo'lgan neytrin portlashi zarba to'lqini qo'zg'atadi. Kuchli neytrinlar oqimlari va aylanuvchi magnit maydon yulduz to'plagan materialning katta qismini - o'tiradigan elementlar, shu jumladan temir va engil elementlarni chiqarib tashlaydi. Tarqoq moddalar yadrodan chiqarilgan neytronlar tomonidan bombardimon qilinadi va ularni ushlaydi va shu bilan temirdan og'irroq elementlar to'plamini, shu jumladan radioaktiv moddalarni urangacha (va hattoki kaliforniumgacha) hosil qiladi. Shunday qilib, supernova portlashlari yulduzlararo moddada temirdan og'irroq elementlarning mavjudligini tushuntiradi.
Portlash to'lqini va neytrinlarning oqimlari yo'qolib borayotgan yulduzdan yulduzlararo kosmosga olib boradi. Keyinchalik, kosmosda harakatlanadigan ushbu supernova material boshqa kosmik chiqindilar bilan to'qnashishi va ehtimol yangi yulduzlar, sayyoralar yoki sun'iy yo'ldoshlarning paydo bo'lishida ishtirok etishi mumkin.
Supernovani shakllantirish jarayonida yuz beradigan jarayonlar hali ham o'rganilmoqda va hozirgacha bu masalada aniqlik yo'q. Asl yulduzdan nima qolgani ham shubhali. Biroq, ikkita variant ko'rib chiqilmoqda: