«yangiyul poligraph service»

31
ALISHERNING YOSHLIGI
Oybek
G‘iyosiddin Kichkina bog‘da bir bek bilan oyoq us
-
tida turib suhbat qurar edi. Ali sher sevinib, otasi ol
-
diga yugurdi, bo‘ynidan quchib o‘pdi-da, chetda turgan 
onasi oldiga yugurdi, birga ko‘chaga chiqib ketdilar.
— O‘g‘il chakki emas, tiyrak, begona ko‘zdan as
-
rasin! — dedi zimdan bolani ta’qib qilib turgan bek.
G‘iyosiddin Kichkina kamtarona ohangda:
— Ilohim, mulla bo‘lsin, zehni yaxshi, — dedi. 
So‘ng o‘zi ham ichida: «Ha, Tangrim yomon ko‘zdan 
asrasin», — deb qo‘ydi.
Alisher o‘zi tengi ikki qo‘shni bola bilan hovlida 
soqqa o‘ynardi. Bolalarning ustida malla yoqa bo‘z 
ko‘ylak, boshlarida kir oq takya, oyoqlari yalang. Ali-
sher ham xiyla uringan, eskirgan etiklarini yechib, 
devor tagiga tashlagan edi. Soqqalarni uzoqqa uloq-
tirib, keyin halloslab yugurdilar. Alisher harakatchan, 
yugurik, soqqa ortidan chopganida o‘rtoqlaridan qo
-
lishmaydi.
O‘yindan zerikkach, soqqalarni yig‘ishtirib, devor 
soyasida bir lahza cho‘qqayib o‘tirdilar. Shu tobda 
daraxtlar orasidan otilib chiqqan kiyik Alisherni hid
-
ladi, erkalanib surkaldi. Alisher kiyikning bo‘ynidan 
quchib, boshini silab ulgurmagan ediki, jonivor bir 
zumda yo‘q bo‘ldi.
— Seni tanir ekan, qurmagur, xo‘b o‘rgatibsan 
o‘zingga, — dedi bolalardan biri.
— Rost, qoyilman! — deya ma’qulladi zavq bilan 
ik kinchi bola.
http://eduportal.uz

---

32
— Tog‘am, ermak bo‘lsin, deb dashtdan olib kel
-
gan edilar. U kishi usta merganlar. Hayvonlarning, 
ayniqsa, kiyiklarning xulq-atvori, qiliqlari haqida maroq 
bilan hikoya boshlasalar, kulli jahonni unutib yuboray 
deyman. 
To‘satdan yana paydo bo‘l gan kiyik halloslagancha 
Ali sherning pinjiga bosh suqdi. Sevinib ketgan Ali-
sher:
— Mu-mu, birpasgina jim tur, — dedi kiyikni erkalab.
— Pok, ozoda, ajoyib, suluv jonivor, — dedi 
zavq bilan tomosha qilgan bola.
— Katta bo‘lganimda ovchi bo‘lgumdir, tog‘larda 
merganlik qilishning kayfi zo‘r, — dedi kiyik ketgan 
tomonga tikilganicha ikkinchi bola.
— Bizning vatanimiz Hirot o‘lkasi jannatmakon 
desak lof bo‘lmas, do‘stlarim, — dedi Alisher cho‘p 
bilan yerga nelardir chizgan holda, boshini ko‘tarmas
-
dan. — Meningcha, bo‘ri, yo‘lbars yanglig‘ vahshiy 
hayvonlarni ov qilmoq ma’qul. Kiyikday beozor max
-
luq, fahmimcha, dunyoda kamdur deyman.
— Qiyofasining suluvligini qaranglar! Go‘shti ham 
lazzatlidir-a? — dedi qoracha bola, soqqalarini sanay 
turib. 
— Ov qilmoq, merganlik — ermak narsa, lekin 
eng zo‘r zaruriyat maktabdir. Turmushning ko‘p sirla
-
rini maktab o‘rgatadi. 
Suhbatning bunday keskin o‘zgarganidan shoshib, 
bir on jim qolgan bolalarning kattarog‘i:
— Kim o‘rgatdi senga bu gaplarni? — deb so‘ra
-
di Alisherga tik qarab.
http://eduportal.uz

---

33
— Bilaman-da, otam hamisha: «Olim odam xor 
bo‘lmaydi», — deydilar. Otamning oldiga olim odam
-
lar ko‘p keladi, turli gap-so‘z, ajoyib g‘azallarni bir 
chetda o‘ltirib tinglaymen, o‘zim ham xiylagina g‘azal
-
larni yod bilurmen...
Alisher yaqinda maktabga borajagini, otasi ko‘pdan 
va’da qilib yurganini aytmoqchi edi, lekin aytmadi.
1. Alisher o‘rtoqlari bilan nima haqida suhbatlashdi?
2. U o‘rtoqlarining ov qilish to‘g‘risidagi fikrlarini nima uchun 
ma’qullamaydi?
3. Alisher «turmushning ko‘p sirlarini maktab o‘rgatadi», 
deganida nimalarni nazarda tutadi?