Yangiasr avlopi

-  

Ha,  aytganday, men «Transkontinental oylik 

jurnali»dan pulimni oldim, -  dedi Martin suhbat-

i 

kishiga og‘ir botmaydigan mavzuga ko‘chirish-

---

Martin  Iden

439

ga urinib,  so‘ng tahririyatdagi uch og‘ayni 

lardan to‘rt dollaru to‘qson  sent va parom chip- 

tasini qanday musodara qilganini eslab, xoxolab 

kulib yubordi.

-  Juda soz!  Demak,  borasiz-a? -  dedi Ruf se- 

vinib ketib. -  Men shuni bilgani keluvdim.

-  Boraman? -  u hayron bolib qayta so‘radi. -  

Qayoqqa?

-  Ertaga biznikiga, tushki ovqatga. Pulni olgan 

zahotim  kostyumimni  sotib  olaman  deb  aytuv- 

dingiz-ku.

-   Buni  butunlay  unutibman,  -  xijolat  bolib 

dedi  Martin.  -   Bilasizmi,  gap  bunday...  Bugun 

ertalab  polismen  Mariyaning  ikkita  sigiri  bilan 

buzoglni o'tlami poymol qilgani uchun olib ket­

di,  uning jarima tolashga puli yo‘q edi...  uning 

uchun  men  tolab  yubordim.  Shunday  qilib, 

«Qo‘ng‘iroq sadosi» uchun olgan gonorarimning 

hammasi  Mariyaning  sigirlarini  qaytib  olish 

uchun ketdi.

-  Demak, bora olmaysiz?

Martin  o'zining  ohori  ketgan  kiyimiga  nazar 

tashladi.

-  Bora olmayman.

Rufning  moviy  ko'zlari jiqqa  yoshga  toldi,  u 

Martinga o'pkalanib qarab qo^di-yu, lekin hech 

nima demadi.

-   Kelasi  yili  Shukronalik  kuni  siz  bilan  Del- 

moniko  bo'yida,  yo  Londonda,  yoki  Parijda, 

yoinki ko'nglingiz istagan yerda bayram qilamiz. 

Bunga mening ishonchim komil.

-   Yaqinda  gazetalarda  shuni  o'qidim,  -   dedi 

Ruf javob berish o‘miga, -  pochta mahkamasida

---

440

Jek  London

bir necha o‘rin bo'shayotgan ekan.  Axir u yerda 

navbatingiz birinchi edi-ku?

Martin  chaqiriq  qog'ozini  olgan  bolsa  ham, 

bormaganini aytishga majbur boldi.

-   Men  o‘zimga,  muvaffaqiyat  qozonishimga 

juda qat’iy  ishonaman,  -   deb  o‘zini  oqlay bosh­

ladi u.  -  Yana bir yildan keyin men har qanday 

pochta  xodimidan  o‘n  hissa  ko‘proq  pul  ishlay 

boshlayman. Mana ko'rasiz.

-  Oh! -  deb qo^ya qoldi Ruf.  U  o‘midan turib, 

qolqopini kiya boshladi.  -  Men  ketishim kerak, 

Martin. Artur kutib turibdi.

Martin uni mahkam bag‘riga bosib o‘pdi, lekin 

Ruf uning  erkalashlariga  parvo  qilmadi.  Uning 

badani odatdagidek seskanmadi, u qollari bilan 

Martinning bo^ynidan quchoqlamadi,  dudoqlari- 

ni uning lablariga bosmadi.

«Jahli chiqdi, -  deb o'yladi Martin Rufni kuza- 

tib qo“yib uyga qaytarkan. -  Lekin nega? Albatta, 

polismen  kelib-kelib  shu  bugun  sigirlarni  tutib 

olgani yaxshi bolmadi,  lekin bu oddiy ko‘ngilsiz 

hodisa-ku. Bunga hech kim aybdor emas». Bosh- 

qt .cha  ish  ko‘rishim  mumkin  emasmidi,  degan 

fikr Martinning xayoliga ham kelmagan edi. «Ha, 

albatta, -  degan qarorga keldi u  nihoyat, -  men 

uning oldida pochtadagi  ishdan voz  kechganim 

uchun ham bir oz aybdorman. Undan keyin «Vi- 

ki-Viki» ham unga yoqmadi».

Orqadan  oyoq  tovushi  eshitildi.  Martin  o‘gi- 

rilib,  eshik oldiga yaqinlashib qolgan pochtachi- 

ni  ko‘rdi.  Martin  odatdagi  hayajon  bilan  uning 

qolidan bir to‘p qalin va cho‘zinchoq konvertlar- 

ni oldi.  Ular orasida bitta kichkina konvert ham

---