uning bironta ham fikrini bilishga ojiz edi. Nima
qipti, dedi u nihoyat, ko'zlarim nomusli odam-
ning ko‘zi, ularda na razolat va na makr bor. U
o‘z badanining qoraligidan taajjublanardi, bun-
chalik qora ekanligi haqida hech qachon o“yl-
amagan edi. U yenglarini shimarib, tirsagidan
yuqoriroq yeridagi oq badanini yuzining qoraligi
bilan taqqoslay boshladi. Yo‘q, u har holda oq
tanli odam. Ammo qollari oftobda xiyla qoray-
gan. Shunda u qolini bukib, hech oftob tegma-
gan yerlarini ko'rishga urindi. U yerlar judayam
oppoq edi. Ko‘zguda aks etib turgan bug'doy rang
yuzim ham bir vaqtlar mana shunday oppoq
bolgan, degan fikr uning miyasiga kelib, kulib
Do'stlaringiz bilan baham: |