Xozirda men Marg’ilon shaxridagi Raqamli texnologiyalar markazi, Robototexnika yo’nalishidan yoshlarga dars berib kelmoqdaman

Ba'zan kasb tanlash va kelajakdagi kasb haqida gapirish juda qiyin. Bir lahzada hayotimizda ko'p narsa o'zgarishi mumkin, deb aytgan bo'lardim. Bolaligida o'z kasbini tanlagan va o'sha vaqtdan beri malakaga ega bo'lish uchun hamma narsani qilgan baxtli odamlar bor. Ammo ular kam.

Agar biz kelajakka befarq bo'lmasak, kelajakdagi martaba haqida o'ylar ekanmiz, biz bir qator muhim narsalarga e'tibor berishimiz kerak. Biz qobiliyat va moyillikni aniqlashimiz kerak. Keyin biz ish istiqbollarini tahlil qilishimiz kerak. Biz tanlagan kasbimiz yaxshi yashash sharoitlarini kafolatlay oladimi yoki lavozimga ko'tariladimi yoki yo'qligini bilishimiz kerak. Ishonchimiz komilki, biz ishsizlikdan qochamiz yoki hech bo'lmaganda bilim va ko'nikmalarimizni inson faoliyatining boshqa sohalarida qo'llay olamiz. Qisqacha aytganda, biz hayotimizda nima qilishimiz kerakligini hal qilishimiz va o'zimizni qoniqtiradigan, ammo zerikmasligimiz yoki ko'nglimiz tusaganimiz kabi his qilishimiz kerak.

Men yoshligimda tasviriy san’at, chizmachilik va elektronikaga qiziqib, ijodiy ishlar qilib kelardim. Lekin oliy ta’lim muassasalariga o’qishga kirish uchun matematika va fizikani chuqurroq o’rganishga to’g’ri keldi. Albatta bu vaqtda men o’z qiziqishlarimni bir oz bo’lsada chetga surib turishimga to’g’ri kelgan. TATU ga o’qishga qabul qilinganimdan so’ng Robototexnika to’garagida o’z qiziqishlarimni yanada mukkammal ravishda rivojlantira boshladim. Robototexnikada Arduino platformasiga dastur yozish orqali, dastur asosida qurilmalarni avtomatik o’zini-o’zi boshqarish xolatiga keltirishga juda qiziqaman.

Xozirda men Marg’ilon shaxridagi Raqamli texnologiyalar markazi, Robototexnika yo’nalishidan yoshlarga dars berib kelmoqdaman.

Beshinchi yoshimda shifokor bo'lishni orzu qilardim. Men jarroh bo'lishni va odamlarni davolashni va ularning hayotini saqlab qolishni xohlardim. Men jarrohlarning jasorati va saxiyligiga qoyil qoldim. Ammo keyin qonni ko'rishga qodir emasligimni, jarrohlik asboblari bilan ishlay olmasligimni payqadim. Va men bu fikrdan voz kechdim.

O'sha paytda men ingliz tilini yaxshi ko'rganimni angladim. Men maktabda doimo ingliz tilini yaxshi bilardim. Biz ingliz va amerika adabiyotlari, ingliz va amerika tadqiqotlari bilan tanishganimizda ingliz tilini mukammal bilishni va ingliz tilida yaxshi mutaxassis bo'lishni xohlayotganimni angladim.

Shuning uchun men tilni o'zlashtirish uchun qo'limdan kelganicha harakat qilaman, chunki men Lingvistik universitetiga hujjat topshirib, o'qituvchi yoki tarjimon bo'lishga qaror qildim. Men hali tanlamaganman. Ikkala kasb ham qiziqarli va jamiyatimizda zarur. Ehtimol, men oilaviy an'analarimni davom ettiraman va ingliz tili o'qituvchisi bo'laman. Ammo ertaga Universitetga kirsam bu haqda o'ylayman.