Xamsa alisher Navoiy xamsa

Ibrohim Adham haqida hikoya

Ibrohim Adham shahzodalikni tark etgach, Alloh 

uning boshiga fano tojini qo*ydi. U o‘z mamlakat-u 

saltanatini  fano  yeliga  berdi-yu,  sahro  tomon 

joynamoz bilan yolga tushdi va har qadamda ikki 

rakat namozga bosh qotyib, o‘zi yoqtirgan Makkani 

madh etib,  o‘n to'rt yil y o l bosdi.  Makkaga yetib 

kelgach, uni o‘z o'mida ko'rmay hayron boldi-da: 

«Yo Alloh, bu qanaqasi boldi?» -  deb fig‘on chek- 

di.  Masjid  ichidan  ovoz  eshitildi:  «Bir  ojiza  shu 

sahroda yayov yurib kelayotib,  shavq-muhabbat 

yukidan  bukchayib  notavon  bolib  qolgan  ekan, 

КаЪа uni ziyorat qilish uchun ketdi».

Bu  voqeaga  hayron  qolgan  Ibrohim  Adham 

orqasiga qarasa, Robiyaning kelayotganini ko‘rib- 

di.  Dedikim:  «Sening  ziyorat  makoning  Arsh, 

osmonning yuqorisi  bolsa,  КаЪа  tomonga  azm 

etib ko'rki, jahonni ne holatga qo^ibsan?» -  deb 

so‘radi.  Robiya dediki:  «Dag'allik qilma.  Sahroda 

o‘n to‘rt yil y o l yurib, sening о‘zing olamga g‘avg‘o 

solibsan». Ibrohim dedi: «Ey pokiza, balki farishta- 

lar ahlidek falakda kezuvchi ayol, nega men ming 

ranj  chekib,  ganj  senga tegyapti?»  Robiya unga: 

«Ogoh  bol,  necha yil  sen  sahroda namoz  o‘qish 

bilan band bolgan esang, men yolborish, o'tinish, 

umid bilan o'tkazdim. Sen namozi riyo mevasidan 

bahramand  bolgan  esang,  bizni  niyoz-u  fano 

umidimizga yetkazdi*.

Boqma,  Navoiy, у ana noz ahlig‘a,

Arzi niyoz ayla niyoz ahlig'a.

---