-
Qaysi Hoji buvani, - dedim hayron b o ‘lib.
- 0 ‘zi bittagina Hoji buva borlar. Hamqishlo-
g ‘ingiz-da.
- Ha, taniyman.
- Uylarini bilasizm i?
- Bilaman, - dedim o ‘ylab o ‘tirmay.
- M ana shu dugusha bilan ko‘zani u kishiga eltib
bersangiz.
- X o ‘p b o ‘ladi, ustoz.
Buyum larni xaltaga solib y o ‘lga tushdim. Y o ‘l-
уоЧакау kutubxonaga kirib turkm an shoiri M axtum-
qulining kitobini oldim. Hoji
buvani qishloqdagi maro-
sim larda bir necha bor k o ‘rganim ni hisobga olma-
ganda yahshi tanim asdim . Am m o u kishining odam lar
orasidagi o b ro‘si, hurm ati yuqori ekanligini yaxshi
bilardim . Y osh-u qari yuzidan nur yo g ‘iladigan,
oppoq
soqoli
0
‘ziga yarashgan, chiroyli keksaning q o ‘lini
olishga oshiqar, uning tashrifi esa to ‘y egasining
m avqeyini binnuncha oshirib yuborardi. Birinchi bor
k o ‘rganim da N avoiy boboning xuddi o ‘zi-ya,
- deb
yuborganim ni esladim.
Q ishloq chetidagi xonadonni osongina topib bordim.
Eshik ro ‘parasiga borganda hayratdan qotib qoldim.
Yo tavba... Bu o ‘sha, tushim da dadam ishora qilib
k o ‘rsatgan ikki tabaqali naqshinkor eshik-ku. Demak,
bu yerga kelishim bejiz emas. Hayajonim ni bosib,
q o ‘n g ‘iroq tugm achasini bosdim. Bulbul va b og‘ni
eslatuvchi har xil qushlam ing ovozi yangradi.
- Keling, bolajonim ,
- dedi boshini yonga burib,
ro ‘molini yuziga parda qilgan ayol tavoze bilan.
- M enga Hoji buvam kerak edilar.
- Kim b o ‘lasiz?
- M eni tanim aysiz. Ustozim yuborgandilar, - dedim
o ‘zimni q o ‘lga olib.
- H o zir...
Birozdan so‘ng ayolning, «kiravering»,
degan ovozi
eshitildi.
Hovli sahnida tizzagacha tushadigan oppoq yaktak
kiyib olgan Hoji buva tabassum bilan m enga peshvoz
chiqdilar. H ol-ahvol so ‘rashgach, uyga tak lif qildilar.
Katta odam larga qilinadigan bunday iltifotdan dovdirab,
tezda qaytishim kerakligini aytdim.
- X o‘p, x o ‘p. U shlab qolm aymiz. Qani, ichkariga
marhamat.
Hali sovuq tushm agan b o ‘lsa-da, uyning to ‘riga san
dal o ‘m atilgan b o ‘lib, uning
usti xuddi m ehm on keladi-
ganday noz-ne’m atlar bilan to ‘la. Tokchalarda har xil
rangdagi kitoblar did bilan terib q o ‘yilgan. Taxtakachda
arab yozuvidagi kitob o ‘qilayotgan b o ‘lsa kerak, ochiq
turardi. Uy saranjom -sarishta.
Fotiha qilingach, bobo-
ning salobatlari bosdim i, duduqlanib:
- U stozim berib yubordilar, - dedim z o ‘rm a - z o ‘-
raki tomoq qirib. Q o ‘ltig‘imdagi
kitobni sandal chetiga
qo‘ydim -da, olib kelgan narsalarim ni u kishining q o ‘l-
lariga tutdim. Hoji buva k o ‘zani hayrat bilan tom osha
qilarkan, so ‘radi:
- Ajabo, ustozingiz kim?
- YoMdoshali aka.
'
Do'stlaringiz bilan baham: