Вазорати олӣ ва таълими миёнаи махсуси республикаи ӯзбекистон донишгоҳи давлатии фарғона факултаи филологӣ

Эй вой бар он кас, ки лаболаб на зи дар даст,
Эй вой бар он дил, ки напарвонаи ишҳ аст.
Махфӣ
Зиёда аз ин, миҳдори муайяни калимаҳо аз ин тасниф берун мемонанд, ки онҳоро дар китобҳои дарсӣ ва адабиёти илмӣ ба сифати калимаҳои таҳлиди овозӣ ва тасвирӣ гурўҳбандӣ кардаанд.⁶²
Калимаҳое, ки овози предметҳо, узвҳои бадан, ҳодисаву воҳеаҳои табиат ва монанди инҳоро ба тарзи таҳлид ифода мекунанд, ба гурўҳи калимаҳои таҳлиди овозӣ мансубанд: хур-хури гурба, фаш-фаши мор, шитр-шитри оташ, шар-шари об, шағ-шағи жола, фашофаши тир, таҳ-таҳи дар ва монанди инҳо. Усто хеле таҳ-таҳ кард (Р. Ҷалил).
Таранги камон рафт дар мағзи кўҳ,
Фашофашкунон тир дар ҳар гурўҳ.
Низомӣ
Калимаҳое, ки шиоъ- равшании табииро бо роҳи тасвир ифода мекунад, ба калимаҳои тасвирӣ тааллуҳ доранд: йилт-йилт, йилтирос, милт-милт, ялт-ялт, ялаҳҳос: Шаб чунин торик буд, ки баландтарин ситораҳо ҳам милт-милт тобиш медоданд (Ф. Ниёзӣ). Карнайчаи он сафед ва монанди гардани ҳоз каҷ буда, ялаҳҳос мезад(С. Улуғзода).

Адабиёт:

1. 
   Грамматикаи забони адабии ҳозираи точик. чилди I, фонетика ва морфология, нашриёти «Дониш», Душанбе, 1985.
   
2. 
   Забони адабии ҳозираи точик. китоби дарсй, Душанбе, «Ирфон», 1982.
   
3. 
   Ш. Рустамов. Таснифоти ҳиссаҳои нутқ ва мавқеи исм. Душанбе, «Ирфон», 1972.