Vatan sajdagoh kabi muqaddasdir

«Agar haq ularning havoyi nafslariga ergashsa, albatta, osmonlaru yer va ulardagi kimsalar fasodga uchrar edi» («Mo‘’minun» surasi, 71-oyat). 
Havoyi-nafsning eng katta zarari, hukmdorlar tarafidan keladi. Aslida ularning vazifasi yer yuzida adolat o‘rnatishdir. Agar ular havoyi-nafslariga berilsalar, kuchlilarga xushomad qilib, kuchsizlarga jabr o‘tkazsalar, yer yuzida fasod paydo bo‘ladi. Tarixda ko‘p marta sodir bo‘lganidek, baxtsizlik va xarobalikka sabab bo‘luvchi qo‘zg‘olonlar kelib chiqadi. Qur’oni Karimda bizga ta’lim berish maqsadida Allohning o‘z payg‘ambari Dovud alayhissalomga aytgan gapi keltiriladi:
«Ey Dovud, albatta, Biz seni yer yuzida xalifa qildik. Bas, odamlar orasida haq ila hukm yurit. Havoi nafsga ergashma! Yana u seni Allohning yo‘lidan adashtirmasin. Albatta, Allohning yo‘lidan adashadiganlarga unutganlari uchun hisob kunida shiddatli azob bordir» («Sod» surasi, 26-oyat). 
Havoyi-nafsga ergashish bizni hayotdagi haqiqatlardan uzoqlashtiradi. Hozirgi zamon falsafasining otasi hisoblanmish Frensis Bekon fikricha, haqiqatga erishish uchun, uning yo‘lini to‘sib turgan to‘rt narsadan xalos bo‘lish zarur va shu to‘rt narsaning ichidan ko‘plab xatolar kelib chiqadi. Shulardan biri o‘zidan oldin o‘tganlarga ko‘r-ko‘rona ergashishdir. Qur’on yahudiylarga Muhammad alayhissalomga ergashishlari zarurligini tushuntirish jarayonida, ularning bu narsani qabul qilmasliklarining sababini ham eslatib o‘tgan. U ham bo‘lsa havoyi-nafslari bo‘lib, o‘zlaridan oldin o‘tganlarga ko‘r-ko‘rona ergashishlaridir. 
Alloh shunday deydi:
«Agar senga javob bera olmasalar, bas, bilginki, ular faqat havoi nafslariga ergashmoqdalar, xolos. Allohdan bo‘lgan hidoyatsiz, o‘z havoi nafsiga ergashgandan ko‘ra ham gumrohroq kimsa bormi?! Albatta, Alloh zolim qavmlarni hidoyat qilmas»(«Qasos» surasi, 50-oyat). 
Hayotda havoyi-nafsga berilishning eng asosiy sababi, kishi irodasining zaifligi va ilmining ozligidadir. Havoyi-nafs inson aqlini o‘ziga bo‘ysundirib olsa, u boshqalar kabi idrok qilish, eslash, o‘ylashga qodir bo‘lmay, balki faqat bir narsa atrofida o‘ralashib qoladi. Inson bir narsani yaxshi ko‘rsa, unga ko‘p e’tibor beradi va undan boshqa narsani o‘ylamay qo‘yadi. Shuning uchun ham havoyi-nafs bilan aql o‘rtasida katta farq bor. Aql ishlatilganda ulkan natijalarga erishiladi. havoyi-nafsga berilish esa, insonni to‘g‘ri yo‘ldan adashtiradi. Qur’on shunday deydi: