Ва ўрта махсус

Публицистик услуб лексик, морфологик ва синтактик хусусиятлари билан ҳам бошқа услублардан ажралиб туради. Ўзига хос кўчма маъноли сўзлар, яъни метафоралар, эпитетлар, ўхшатишлар, салбий ва ижобий маъноли сўзлар, тантанавор сўзлар публицистик услубнинг лексик хусусиятидир. Морфологик хусусиятлари сўз ясалишида кўзга ташланади. Бунда бошқа тилдан қабул қилинган сўзлар таркиби ўзбек тилидаги қўшимчалар билан алмаштирилади: спортчи, дилдош, тилшунос; - лик қўшимчаси билан сўз ясаш ҳам анчагина: илғорлик, омилкорлик, ҳамкорлик, фаоллик, бунёдкорлик, ишчанлик, унумдорлик.
Публицистик услубнинг синтактик жиҳатларига эътибор берадиган бўлсак, сўроқ гаплар, уюшиқ бўлакли гаплар, ундов гаплар, кириш бўлакли, кириш қурилмали гаплар, шахси умумлашган гаплар кенг қўлланилади.


Публицистик услубнинг асосий жиҳатлари

Публицистик услуб-нинг қўлланилиш доираси	Ижтимоий-иқтисодий, сиёсий, маданий муносабатларда; газета, журналларда фойдаланилади.
Нутқнинг вазифалари	Хабар бериш, ижтимоий аҳамиятга молик маълумотни ўқувчи, тингловчига бир вақтнинг ўзида таъсир қилиш йўли орқали узатиш
Услубий хусусиятлари	Мантиқийлик, образлилик, ҳиссийлик, баҳо бериш, даъват этиш, жўшқинлик, ҳаммабоп, яъни ҳамма тушунадиган
Тил воситалари	а) ижтимоий-сиёсий лексика; б) эпитетлар, қиёслаш, метафора, лексик такрорлар, градация, фразеологизмлар (иборалар); в) буйруқ ва сўроқ гаплар; г) риторик сўроқ гаплар; д) ёйиқ мурожаатлар е) кириш сўзлар, сифатдош ва равишдош оборотлар, мураккаб синтактик конструкциялар.
Публицистик жанрлар	Газета ва журналларда мақолалар, очерк, репортаж, фельетон, ораторлик нутқи, суд нутқи, радио, телевидение, мажлисларда чиқиш, маърузалар.
Услубнинг асосий белгилари	Образлилик, аниқлик, тўғрилик, ишончлилик, мантиқийлик, ҳиссийлик, баҳо бериш, асослилик, даъват этиш, далилларнинг аниқлиги, жўшқинлик, ҳаммабоплик.
Лексик жиҳатлари	Ижтимоий-сиёсий лексикадан фойдаланиш; панд-насиҳат, этика, тиббиёт, иқтисод, маданият, психология каби умумий тушунчалар лексикасидан фойдаланиш
Бадиий ифода воситаларидан фойдаланиш	Троплар; мақол ва маталлар; услубий фигуралар; цитаталар; ҳажвия, сатира, ирония каби тил воситалари; фразеологизмлар; бадиий образлар; сўзлашув тилига оид сўзлар.
Синтактик хусусиятлари	Мураккаб қўшма гаплар, синтактик қурилмалардан фойдаланиш; буйруқ-истак майлидаги феъл-кесим ва ўтимли феълларни қўллаш.