Ва ўрта махсус

Глоссарий:
тасвирий матн – нарса, воқеа-ҳодиса кабиларнинг бадиий ифодаси, тавсифи.
баёний матн – адабий асарнинг содир бўлган ёки бўлаётган воқеалар ҳамда уларнинг бориши ҳақида ҳикоя қилинадиган қисми.
мулоҳаза – (кузатиш, назорат, изоҳ, фикр билдириш), фикран муҳокама юритиш, ўйлаш.
тажнис (жинос) – мумтоз адабиётдаги шеърий санъат. Шакли бир хил (омоним) ёки бир-бирига яқин (омограф, омофон, омоформа) бўлган сўзларни байтнинг турли ўринларида келтирган ҳолда, ҳар бир ўринда алоҳида мънони ифодалаш.
туюқ – туркий халқлар шеъриятидаги тўрт мисралик, тажнисли қофияга асосланган лирик жанр.
тазод (антитеза) – мумтоз адабиётдаги шеърий санъат, наср ё назмда бир-бирига зид маъноли сўзларни ишлатиш.
омоним – шакл ва талаффузи, яъни ёзилиши ва айтилиши бир, аммо маъноси бошқа-бошқа сўзлар, шаклдош сўзлар.
синоним – шакли ҳар хил, маъноси эса бир хил ёки бир оз фарқли бўлган тил бирликлари қаторидаги ҳар бир тил бирлиги.
антоним – қарама-қарши, зид маъноли тил (нутқ) бирликлари.
пароним –талаффузи, эшитилиши ва морфем таркиби ўхшаш, лексик маънолари бошқа-бошқа ёки қисман яқин бўлган сўзлар.
муболаға (гипербола) – (кучайтириш, бўрттириш), тасвирланаётган кимса, нарса, ҳодисаларни ўқувчиларга яққол, таъсирли қилиб етказиш учун уларнинг сифатларини орттириб, бўрттириб кўрсатиш; шу мақсадда ишлатилган сўз, ибора; гипербола.
сифатлаш (эпитет) – предметнинг бирор хусусиятини ажратиб кўрсатиш ёки унга бошқа бир предметга хос хусусиятни кўчиришдан иборат бадиий-тасвирий восита; эпитет.
троп (кўчим) – сўзнинг одатий маъносидан ўзга маънода қўлланилиши, муайян бадиий-эстетик мақсадни кўзлаган ҳолда воқе бўлувчи семантик сатҳдаги нормадан оғиш. Кўчма маънода қўлланган сўзлар троп деган умумий ном билан ҳам юритилади.
метафора – (кўчириш, кўчим) сўз ёки иборани ўхшашлик ёки ўхшатишга асосланган кўчма маънода ишлатиш ва шундай маънода ишлатилган сўз ёки ибора; истиора, мажоз.