Усмонхон алимов

лардир»
(Фурқон, 63)
.
ﭬ ﭫ ﭪ ﭩ ﭨﭧ ﭦ ﭥ ﭤ ﭣ
«...ғазабларини ютадиган, одамларни 
(хато ва кам­
чиликларини) 
афв этадиганлардир. Аллоҳ эзгу лик 
қилувчиларни севар»
(Оли Имрон, 134)
.
Маълумки, мўмин киши ҳалим, кечирувчан ва му­
рувватли бўлса, у мулойимлик, олий хулқ ва чирой ли 
ҳис­туйғуда бошқаларга ўрнак бўладиган даражага ета­
ди. Бамисоли пок, соф фариштадек бўлади. Ҳалим, ке­
чирувчан, мурувватли бўлиб ўтган салафларнинг ҳа ёт­
ларидан баъзи намуналар келтирамиз:
Абдуллоҳ ибн Тоҳир бундай ҳикоя қилади: Маъ мун­
нинг ҳузурида эдим. У хизматчисини: “Эй хиз матчи!” 
деб чақирди. Ҳеч ким жавоб бермади. Сўнгра иккинчи 
бор қичқириб: “Эй хизматчи!” деди. Шунда бир турк хиз
­
матчи кириб келди ва: “Хизматчи еб­ичмасинми, ҳар қа­
чон ёнингиздан кетсак, эй хизматчи, эй хизматчи, деб 
қичқирасиз?” деди. Маъмун бошини узоқ вақт эгиб тур
­
ди ва менга қараб: “Эй Абдуллоҳ, агар хожасининг хулқи 
чиройли бўлса, хизмат чи си нинг хулқи ёмон бўлар экан. 
Мен хизматчимнинг хулқи яхши бўлсин деб, ўзимнинг 
хулқимни ёмон қила олмайман”, деди.
Зайнул Обидин ибн Ҳусайн (розияллоҳу анҳу) хизмат
­
чисини икки марта чақирди, у жавоб бермади. Шунда Зай­
нул Обидин: “Чақирганимни эшит динг ми?” деб сўради. 
Хизматчи: “Эшитдим”, деди. Шун да у киши: “Жавоб бе
­
ришдан сени нима қайтар ди?” деди. Хизматчи: “Сиздан 
тинчман ва хулқингиз ҳа лим ли гини биламан, шу боис 
жавобда эриндим”, де ди. У киши: “Хизматчимни мендан 
тинч­омон қил ган Ал лоҳ га шукрлар бўлсин”, деди.
Яна шу кишидан ривоят қилинади:
Бир куни у киши масжидга чиқди. Масжидда бир одам 
уни ҳақоратлади. Шунда у кишининг хизматчиси уни 
ур моқчи бўлган эди, Зайнул Обидин уни қайтарди. Ва 
www.muslim.uz

---