Усмонхон алимов

 
Усмонхон Алимов

217
дандир. Бундай амаллар гуноҳлар кечи ри лишига сабаб 
бўлади ва жаннатга йўл очади. Ушбу улуғ неъматлар, 
савоблар ҳақида башорат берилган му бо рак ҳадиси 
шарифларни ўқиб ўрганар экансан, беи х тиёр бутун ву
­
жудинг ила эзгулик қилиб, кишилар қалбини қувончга 
тўлдиргинг келади.
Анас (розияллоҳу анҳу) ривоят қилади: “Ким бирода
­
рига уни хурсанд қилиш учун яхши кўрган нарсасини 
берса, Аллоҳ таоло қиёмат куни уни мамнун қилади”, де
­
дилар 
(Имом Табароний ривояти)
.
 ِّيِبَّنلا ِنَع اَمُهْـنَع ُللها َي ِضَر ٍّيِلَع ِنْب ِنَسَحْلا ِنَع )ِريِبَكْلا( يِف يِناَرَـبَّطلا ىَوَر
َكيِخَأ ىَلَع ِروُرُّسلا ُلاَخْدِإ ِةَرِفْغَمْلا ِتاَبِجوُم َّنِإ :َلاَق َمَّلَسَو ِهْيَلَع ُللها ىَّل َص
ِمِل ْسُملا
Имом Табароний Ҳасан ибн Алидан (розияллоҳу анҳу) 
ривоят қилади, Набий (соллаллоҳу алайҳи ва саллам): 
“Мусулмон биродарингга хурсандчилик ула шиш гуноҳ­
лар кечирилишини вожиб қиладиган амал лар дандир”, 
дедилар.
 َّنأ اَمُهْـنَع ُللها َي ِضَر ٍساَّبَع ِنْبا ْنَع )ِريِبَكْلاَو ِطَسْوَْلا( يِف يِناَرَـبَّطلا ىَوَر
 َدْعَـب ىَلاَعَـت ِللها ىَلِإ ِلاَمْعَْلا َّبَحَأ َّنِإ :َلاَق َمَّلَسَو ِهْيَلَع ُللها ىَّل َص ِّيِبَّنلا
ِمِل ْسُمْلا ىَلَع ِروُر ُّسلا ُلاَخْدِإ ِضِئاَرَفْلا
Имом Табароний Ибн Аббосдан (розияллоҳу анҳу) 
ри воят қилади, Набий (соллаллоҳу алайҳи ва саллам): 
“Фарзлардан сўнг Аллоҳ таолога маҳбуб амал лар мусул
­
монга хурсандчилик улашишдир”, дедилар.
Ойша (розияллоҳу анҳо) ривоят қилади: “Ким мусул­
монларнинг (аҳли байтига) қалбларини хурсанд чилик 
ила тўлдирса, Аллоҳ унга жаннатдан ўзга мукофот бериш
­
га рози бўлмайди”, дедилар 
(Имом Табароний ривояти)
.
www.muslim.uz

---

218
Оилада фарзанд тарбияси
Табриклашда хурсандчилик ва эътибор қилиш
Каъб ибн Молик (розияллоҳу анҳу) қиссасида келтири
­
лади: Каъб ибн Молик: «Баланд овозда “Эй Каъб ибн Мо
­
лик, табриклайман”, деяётган овозларни эшит дим. Одам
­
лар мени табрикладилар. Мен Расулуллоҳни (соллалло­
ҳу алайҳи ва саллам) кўришни истаб чиқдим. Одамлар 
гуруҳ­гуруҳ бўлиб келиб, мени тавбамнинг қабул бўлгани 
билан табриклардилар. “Аллоҳ тавбангни қабул қилгани 
билан табриклаймиз”, дейишди. Шунда масжидга кир
­
дим, Расулуллоҳ (сол лал лоҳу алайҳи ва саллам) атрофла
­
рида одамлар ўти ришарди. Талҳа ибн Убайдуллоҳ туриб 
келди ва мени қучоқлаб табриклади» 
(Имом Бухорий ва 
Имом Муслим ривояти)
.
Каъб ибн Молик айтади: «Расулуллоҳга (соллаллоҳу 
алайҳи ва саллам) салом бердим, ул зотнинг юзлари хур
­
сандчиликдан порлади ва менга: “Онанг сени дунёга кел
­
тирган кунидан ҳозиргача бўлган кунларнинг энг яхши 
куни – тавбанг қабул бўлган кун билан таб риклайман”, 
дедилар».
Суннати Набавий бизни гўзал табрик ва чиройли дуо 
сўзларидан фойдаланишга буюради. Мусулмон киши уни 
пухта ўрганиши ва муносиб вақтда айтиши лозим. 
Фарзандли бўлган кишини табриклаш
Янги фарзандли бўлган кишига қуйидаги дуони ай
­
тиш мустаҳабдир: “Бурик лака бил мавҳуб ва балаға 
ашуддаҳу”.
Табрик қабул қилувчи эса: “Баракаллоҳу лака ва барака 
аълайка ва розақокаллоҳу мислаҳу”, дейди.
Сафардан қайтган кишини қутлаш
Сафардан қайтган кишига салафлар ривоят қилган 
ушбу қутлов сўзи айтилади: “Алҳамду лиллаҳиллази са
­
ламака ва жамаъа ашшамла бика ва акрамака”.
www.muslim.uz

---