Ulug`bеk — o`rta asr madaniyatining atoqli vakili. Jahon ilm-fani taraqqiyotiga

1417 yilda Buxoroda,

1417—1420 yillarda Samarqandda va

1433 yilda G`ijduvonda madrasalar bino qilinadi. Xatto Buxorodagi madrasaning darvozasiga:

“Bilim olish har bir musulmon ayol va erkakning burchidir” degan kalima yozib quyiladi. Movarounnahrning bu uchta qadimiy shaharlarida barpo etilgan ilmgohlar, xususan Samarqand madrasasi zamonasining dorilfununi edi.

Ushbu Madrasalarda ilohiyot ilmlari, xadis, tafsir, fiqh (din va shariat qonun-qoidalari) bilan birga riyoziyot (matematika), handasa (geometriya), ilmi xay`at (astronomiya), tibbiyot (me­ditsina), tarix, geografiya, ilmi aruz (poetika), arab tili va morfologiyasi (qofiya) kabi dunyoviy ilmlar xam o`qitilardi.

Ulug`bekning Samarqanddagi madrasasi ikki qavatli, ellik xujrali bo’lgan. Har bir xujra uch xona: qaznoq (omborxona), yotoqxona va darsxonadan iborat bo`lgan.

Tarixiy ma`lumotlarga qaraganda, madrasada yuzdan ortiq, talaba istiqomat qilgan va ta`lim olgan. Madrasada zamonasining iqtidorli olimlaridan mavlono Shamsiddin Muhammad Havofiy yetakchi mudarris bo`l­gan. Mashur olimlardan Qozizoda Rumiy, G`iyosuddin Jamshid Koshoniy hamda Mirzo Ulug`bekning o`zi va uning shogirdi Alouddin Ali Qushchilar turli fanlardan dars berganlar.